(nie)Polonista

Witam, ostatnio znalazłem pewien wycinek ze starej gazety zawierający wiersz. Niestety nigdzie w internecie nie mogłem go odnaleźć gdyż w znacznym stopniu mnie on poruszył a jestem ciekaw opinii ludzi na jego temat. Z chęcią dowiedziałbym się waszych opinii i interpretacji owego wiersza i byłbym wdzięczny gdyby się ktoś podzielił swoimi spostrzeżeniami i opinią na jego temat. Poniżej podaję jego treść: Sen w kolorach tęczy, Choć tak czarno-biały. A dźwięk ten, co Cię męczy, Prosi o krztę wiary, Gdy niemi milcząc wśród głuchych, Cicho niczym głaz, Oglądają ślepców idących w błogi las. A ja goszczę u tych, Co brak wiary kładli W chwili zwątpienia i błogiej bezradności (Będącej odnogą Styksu), Podróżującym wiernie upadłym ideałom Nazywanym Piekłem.

Witam, ostatnio znalazłem pewien wycinek ze starej gazety zawierający wiersz. Niestety nigdzie w internecie nie mogłem go odnaleźć gdyż w znacznym stopniu mnie on poruszył a jestem ciekaw opinii ludzi na jego temat. Z chęcią dowiedziałbym się waszych opinii i interpretacji owego wiersza i byłbym wdzięczny gdyby się ktoś podzielił swoimi spostrzeżeniami i opinią na jego temat. Poniżej podaję jego treść: Sen w kolorach tęczy, Choć tak czarno-biały. A dźwięk ten, co Cię męczy, Prosi o krztę wiary, Gdy niemi milcząc wśród głuchych, Cicho niczym głaz, Oglądają ślepców idących w błogi las. A ja goszczę u tych, Co brak wiary kładli W chwili zwątpienia i błogiej bezradności (Będącej odnogą Styksu), Podróżującym wiernie upadłym ideałom Nazywanym Piekłem.