próbuję

Otępiona głowa spoczęła na sercu Umysł zmęczony nadążaniem Biegiem mu jednak nie dorównuje A serce świadomości dźwiganiem

inteligentnie i ironicznie ująłeś temat wierzeń. podoba mi się z jaką przewrotnością do tego tematu podszedłeś! pozdrawiam

Na Wenus nadobne oblicze Boska i forma jej, i kształt I pochodzenie też tajemnicze A wzrok jej przejrzysty jak diament, czy kryształ Woń roznosi lata, słodyczy Kwiatów, owoców i słońca na twarzy I mimo, iż słodka, czuć cień też goryczy Gdyż nie słońce, a burza bogini się marzy

?? okej

dziękuję :)

przyjemny utwór :)

ciekawy wiersz, sprawia wrażenie autentycznego, napisanego w chwili :)

Na języku czuję gorzki smak A na skórze oddech ciężki W głowie myśli drobny mak Tylko zapach poznaje - męski

W mroku linia ud spleciona W kształty pociągające Chcąc cię wziąć w swoje ramiona I dotykać skóry twej palącej Tylko ciemność twoje dłonie blade chroni Przed mym ukochania wzrokiem Gdy łapczywie oddychając usta me nakłoni By słów uwielbienia płynęły potokiem

Jestem niczym Może kiedyś byłam Lecz dziś pozostała po mnie Pusta skorupa Zatopić się w nicości W abstrakcji istnienia Być częścią czegoś ważnego Może gleby

ciekawy wiersz do interpretacji, podoba mi się forma :))

Oczy niewidome na szczęście Serce moje zniszczcie, weźcie Usta nie wypowiedzą już słowa A w głowie zostanie rozsądku połowa