[akurat]

@Alicja_Wysocka mruczenie jest mile widziane i zawsze będzie doceniane

[mokro]

@Marcin Krzysica dotyk nie musi być delikatny, jak powiew wiatru, czy zapach, który nie daje zapomieć

[Umra]

@Andrzej_Wojnowski

Tak się dzieje, kiedy człowiek chce coś powiedzieć, lecz nie potrafi zrobić tego poprawnie

[Umra]

Tak jak wołało mnie serce

jestem tu gdzie jestem

Wyszłam z domu na rower wsiadłam

I wpadłam, Na znajoma mi osobe

jej zatrzymałam podpowiedź

Jestem tu gdzie jestem

obecna, pot wokół mnie cieknie

Kocham swoje wybory, trzeźwe

Chodź możliwość mam

przed sobą nie ucieknę

[Umra]

Tak jak wołało mnie serce

jestem tu gdzie jestem

Wyszłam z domu na rower wsiadłam

I wpadłam, Na znajoma mi osobe

jej zatrzymałam podpowiedź

Jestem tu gdzie jestem

obecna, pot wokół mnie cieknie

Kocham swoje wybory, trzeźwe

Chodź możliwość mam

przed sobą nie ucieknę.

[Pa]

Spojrzałes na mnie wymownie,

Od uczuć krok w tylu strone

W głowie zdejmujesz mi spodnie Ciepłym ramieniem obejme Cię

Nasze myśli już nie tak zgodne

Płomień trza gasić jak pochodnie

Dziś zachowam się roztropnie

[mokro]

z jego ust płyne obelga, wtem jak kot jjuż wygięta

na gardle stanowczy dotyk, szerzej sie nie da rozłożyć 

w przypływie wilgoci, nawet pościel sie poci

chodźmy razem do piekła, nie pozwól bym sama tam biegła

[Droga]

W dniu 30.04.2019 o 13:36, Alicja_Wysocka napisał:

Jeden rym wpadł przez przypadek

do rosołu na obiadek

ni to wierszyk, ni aforyzm,

a się pyszni się, może chory?

Wiersz gotowy sobie jestem

zakasuję całą resztę,

niech mnie chwalą, biją brawa

sukces dumą mnie napawa

Niech się gryzipióry zlecą,

niech ich przygna choćby przeciąg,

a jak który nerw przyciśnie

jeszcze szybciej krótszy zmyślę

 

 

 

Prościej myśleć nie potrefię,

lecz popytam o poradę

radę daj mi, tato proszę

ja krytykę cieżko znoszę

o lebiego, z mej krwii lego

nikt nie czerpnie z słowa tego

nie chce widzieć Cię smutnego

wiersze zostaw swym kolegom

papy zdania, wzięłam skrawek

jak i ojciec, tak i dziadek

otrzymali w wierszu spadek

o mnie mówią niedojadek

lecz wciąż i tak lubię grzebać

za myślą co chce mi uciekać

jak kropla nie chcąca juz czekać

po brodzie tłustym rosołem dziś będe ociekać

•  

[Chcę się już obudzić]

Obudziła się w swoim łóżku. Do sypialni, zza ciemnej okiennej rolety, wpadały ciepłe promienie wiosennego słońca. Nie był to powód do zadowolenia po niespokojnym śnie ubiegłej nocy i zmęczeniu tygodniowym wysiłkiem w pracy. Spojrzała na zegarek, było parę minut po szóstej. To jeszcze za wcześnie, żeby wstawać, mimo to, poirytowana dźwiękami zza okna, założyła szlafrok leżący obok łóżka. Zeszła po schodach na dół, zapalić papierosa. Kolejne z trzech pomieszczeń w mieszkaniu, także było chronione przed światłem dziennym przez czarny materiał rolety. Było jasno, mimo to czuła niepokój. Usiadła na kanapie, podpaliła papierosa i zaczęła przyglądać się swojemu odbiciu w dużym ekranie włączonego telewizora, stojącego na masywnej, drewnianej komodzie. Już teraz stwierdziła, że zaraz wróci pod kołdrę, spróbuje zasnąć. nie byłoby to takie trudne biorąc pod uwagę fakt, że nie rozbudziła się jeszcze i odczuwała mocne zmęczenie. W pokoju unosił się dym  z papierosa, odbicie w telewizorze zdawało się być coraz wyraźniejsze. siedząc niemalże w bezruchu, usłyszałą szelest, podobny do dżwięku stóp przesuwających się po pokoju. Rozejrzała się gwałtownie poniedużym pomieszczeniu, które z pozycji kanapy bez problemu  obejmowała wzrokiem w całości. Była tam zupełnie sama. Jej wzrok przykłół uwagę dziwny cień za jej plecami, który dostrzegła w odbiciu. poczułą zimny dreszcz, przebiegający po jej ciele. Wiedziała, że dzieje się coś, na co nie jest przygotowana. Pomyślała tylko "jestem przemęczona, wydaje mi się" i skupiła uwagę na jak najszybszym wypaleniu papierosa. Coraz większe przerażenie zaczęło ją powoli paraliżować. Poczuła chłodny dotyk zimnej dłoni na boku swojej szyji. "To nie może być prawda,  chcę sie już obudzić" To słowa, które jako jedyne słyszała w swojej głowie, przyduszając filtr fajka popielniczkę. Dotyk cienia, nagle przerodzil sie w mocny, obezwładniający uścisk. To było jak pułapka bez wyjścia, bez możliwości wstania, możliowści ucieczki. Zaczęła chaotycznie machać nogami, w nadzieji na wydostanie się z coraz silniejszego uścisku na swojej szyji. Nie miała nawet możliwości wydania z siebie choć cichego wołania o pomoc. Powoli tracila nadzieję na złapanie oddechu. Krztusząc się, z każdą próbą zaczerpnięcia powietrz, odpływała powoli i spokojnie w inny stan świadomości. Zrozumiałą teraz, że to są jej ostatnie chwile na tej ziemi, powoli godząc się z tym faktem. Obudziła się w swoim łóżku. Do sypialni wpływały promienie porannego słońca, a jej całę ciało pulsowało, niczym po ciężkim wysiłku fizycznym. "To był tylko sen, tylko zły sen" poyślała i zbiegła na dół w popłochu. W lustrzanym odbiciu zobaczyła czerwone  ślady dłoni, niczym odbite na swojej szyji.

[Droga]

Drogą zakręty

Nie pójdę już tędy