Charles Severinus

śmierć umiera jej czas się skończył zaraz wyzionie ducha zimna jak lód akceptuje swój los wie, że musi odejść zrobić miejsce dla życia naradzającego się w tej chwili wraz z ciepłymi promieniami słońca pojawia się radość wszystko odżywa nadzieja zmartwychwstaje nic nie jest stracone rodzi się nowy dzień piękny w swym uniesieniu promień światła zwiastuje narodziny życia