milenamorajda
-
Postów
14 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Odpowiedzi opublikowane przez milenamorajda
-
-
Odgłos szczęścia
bezkształtny,
nieudolnie unoszony
ponad falami zatraconych uczuć.
Słownik przemilczanych słów
otwarty na pierwszej stronie,
zepsuty czasem i brakiem szczerości,
pełen wymownych, nic nieznaczących spojrzeń.
Pośrodku tego ludzka dusza
tak mało wytrzymała, krucha,
wciąż naiwnie wierząca
w pobudkę ze snu lęku.
2 -
@Waldemar_Talar_Talar Bardzo mi milo.
0 -
Blaknące twarze
oddalają się od serca,
znikają z pamięci
niczym błyski świateł przeszłości.
Uśmiechy, łzy,
słowa zawisłe w atmosferze
nieodwracalnie
stają się szeptem.
Kolejne osoby
przechodzą przez życie
niczym duchy
błądzące w otchłani czasu.
1 -
Niespodziewany impuls
rozjaśnił ciemności nadziei,
dociera do duszy
niczym wojownik wracający z piekła.
Napełnia serce
błogą rozkoszą,
szczęściem
zakazanym od lat.
Fala entuzjazmu
zatapia podstępne ułamki wspomnień,
rozkłada rozpacz
na czynniki pierwsze.
Uśmiech wpełza na usta
z początku nieśmiały, jakby nie chciał tam być,
później szczery
-walka wygrana.
2 -
Wspomnienia
z czasem coraz bardziej owiane mgłą,
kuszące głębię serca,
wypalające ślad w pamięci,
próbują zamazać teraźniejszość
pchając się ku przodowi
coraz uporczywiej,
przewijają się niczym taśma filmowa,
niestety już niedostępna,
pozostawiając tylko pustkę.
0 -
Iskierka nadziei
mała, coraz bledsza,
przebija się przez mrok,
wciąż walczy
rozdzierając wszelkie bariery,
nietrwałe przeszkody,
pozornie wielkie,
lecz tak naprawdę kruche,
gna do przodu,
by spojrzeć wyzwaniu
prosto w oczy.
1 -
Godzinę temu, arkadius napisał:
Dobre na notkę blogową.. ehm
To chyba dobrze?
0 -
Rozwiewa się mgła
niepewności, strachu,
pojawia się ciekawość,
chęć zmian,
nowych doświadczeń
- złych i dobrych,
kolejne błędy, porażki,
powstania i zwycięstwa,
zwątpienie, płacz, poświęcenie
- wszystko to prowadzi do celu,
niejasno określonych marzeń,
osiągnięcia lepszej wersji siebie.
0 -
W dniu 19.04.2019 o 20:44, Roklin napisał:
Po co ta kursywa? Tu chyba nie ma cytatów ani tytułów. Własnych nazw nie piszemy w cudzysłowie.
Ten fragment jest okropny, trąci nastoletnim buntownikiem (pełno takich w internecie), który chciałby wywołać rewolucję, ale nie bardzo wie, po co (oprócz tego, żeby niszczyć). Ginie przy nim nieco sympatyczniejsza część druga. Generalnie bez szału.
W wymienionym fragmencie chodziło o to, aby bez względu na przeszłość chcieć znajdować w sobie siłę do spełniania marzeń. Zniszczenie kajdanów- uwolnienie się od dawnych problemów, czy złych przeżyć. Chodzi o to, aby uczyć się na błędach i przemienić złe wspomnienia w coś pozytywnego. Nie ma tu nic o żadnego rodzaju niszczeniu- to metafora dotycząca wyswobodzenia się z własnych wspomnień.
0 -
17 godzin temu, Marcin Marcińczyk napisał:
Całkiem ok. Jak tam na jakiś początek.
Kursywa generalnie służy do podkreślenia, nie ozdoby.
Z poezją taki problem, że fajnie i poprawnie nie znaczy zawsze dobrze. Pamiętaj w krótkich formach łatwo się powtórzyć, zduplikować. Często ludzie przerzucają dalej z myślą - może to fajne, ale już było.
Dziel tekst. Rozdzielaj tak jak czujesz rytm. Enter, tam gdzie się kończy myśl. Nie ważne, czy to jedna linia, dwie czy trzy. Wyodrębniaj treść i sens.
Pamiętaj: ozdabiaj literami nie litery. ?
mm
Dziekuje za wszelkie rady. Co do wyodrebniania poszczegolnych mysli, to w zasadzie w tym wierszu byla tylko jedna (move zdanie na temat tego, czym jest piekno), wiec nie mialam tego jak rozdzielic. Pozdrawiam.
0 -
Piękno tkwi w wyzwoleniu,
zniszczeniu kajdanów
własnej, szarej przeszłości,
oczyszczeniu umysłu,
przemienieniu wspomnień
w nową energię
potrzebną do spełniania marzeń,
słodkich i kojących.
0 -
Nie chcę się już kierować
innymi ludźmi
bezwzględnymi, raniącymi
niczym włócznia
przebijająca serce,
nie znają litości,
współczucia, zrozumienia,
pragną odebrać
poplątanym myślom
wszystkie barwy.
0 -
Zapętlam się w sieci
utkanej ze wspomnień
bolesnych, szarych,
urokliwych,
budujących mnie,
prowadzących do drogi,
którą podążam,
wpadam w ślepy zaułek,
wir ambicji,
bezustannej niepewności.
0
Ogrom świata
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Opublikowano
Ogrom świata zatykał dech w piersiach,
pogubione myśli pędziły w przód.
Zgasł już ogień dziecinnej radości,
wspomnienia na zawsze milczące
chowają się za progiem
tego co było, czego już nie będzie.
Pośrodku tego rozmarzone serce,
pełne wątpliwości,
kruche, a zarazem niezniszczalne,
wbrew woli występujące poza szereg.