Oktawian

Wchodząc do krainy, Rozłożni, Lotosów, Skrzel i Krasnorostów, Nim zanurzysz głowę, Nieuwaga odbierze Ci, Oddech i podgląd na, Niebo.

Masz rację, o wiele lepiej to brzmi.

Kiedy budzę się rano i widzę deszcz zmywający uśmiech ludzi. Kiedy, ktoś wilkiem dla człowieka jest i poluje dla przyjemności. Kiedy bezdusznie złamane serce u Was gości. Moje łzy nalewają się do kubka złości.

Kurz i brud panuje w tym mieście, łzy i krew rozlewa na ulicach " Rasa Panów", Pistoletami celują w kukiełki, które walczą z orlimi skrzydłami. Anioły białe pomagają kukiełkom wyjść z piekła, a nieszczęśliwcy trafiają w szpony diabła, gdzie harują za śmierć. Dusze ofiar mieszkają w naszych sercach, więc pamiętaj o nich, gdyż bez nich, traktowany byś był gorzej niż pies.

Znasz go od najmłodszych lat, Gdy spałeś, on przy tobie leżał Bawił się z tobą, kiedy inni rówieśnicy pozostawili w dal Zawsze był przy tobie, gdy byłeś smutny, Więc czemu tak go nienawidzisz? Skarżysz na jego wygląd Uważasz za bezmózga, A powinieneś całym sercem go kochać, Gdyś to cały ty.

Dziękuje, również życzę powodzenia :)

Dziękuję za radę. Tak naprawdę jest to mój pierwszy utwór, więc dostosuję się do twojej uwagi przy pisaniu kolejnych wierszy.

Gdybym był słońcem na niebie Me promienie padałyby tylko na ciebie Rozjaśniłyby twe rumieńce na twarzy Pomogłyby ci wyjść z cienia chandry Gdybyś tylko zrozumiała, że bez powietrza żyć nie można Wierzę, że zrozumiesz moje uczucia I, że choć nie widzisz powietrza Zaczniesz go czuć jak ja