Piort Lechita

Pod skrzydła Anioła Przed laty chorobą sponiewierany Trafiłem pod skrzydła Anioła, Z trudem w całość pozbierany Znów mogłem życiu podołać. Długo to jednak nie trwało, Dziwna historia to była, Ta, co leczyć duszę umiała, Szturmem me serce zdobyła. Zwabiony Jej sygnałami Żwawo do boju ruszyłem, Lecz przegrawszy ze swymi myślami W martwym polu na lata utkwiłem. Do walki dziś czas powrotu, Do ręki posiąść miłości miecz, I z hasłem w drogę bez odwrotu: Od Anioła chorujesz, Aniołem się lecz!

Zjawa Aby mieć nadziei nić, Muszę o Niej stale śnić. Myśleć o Niej też na jawie, O ulotnej, płochej Zjawie, Lecz realnej tak jak skały, Sercu czystym jak śnieg biały. Choć ulotna, to nie znika, Zjawą Anioł jest, Monika. To miłości mocna nić, Jej nie zerwie nikt i nic.