ester

piękny wiersz:)

Tym razem nie dam im zasnąć:)

@Wędrowiec.1984 Po kilku latach dochodzę do podobnych wniosków

@Wędrowiec.1984 niekiedy smutek bywa motorem napędowym

Fale zginęły w morzu, uspokoiły się. Ale przyszły nowe:)

gdy Cię zobaczę nie zaśmieję się nie zapłaczę nie przejmę się nie będę obojętna nie będę cicha nie będę do rozmowy chętna nie będę myśleć wiele nie będę myśleć wcale lecz gdy się od Ciebie oddalę... piękny ten moment w pamięci utrwalę

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję i nawzajem:)

dom - co to takiego? miejsce, stan a może coś innego? jeśli zgubię się na chwilę zawszę wrócę tam choćbym wracać miała mile jakaś siła zawsze mnie prowadzi większa, mocniejsza i rozum nic na to nie poradzi cicho zapukać się staram, próbuję lecz lęk wciąż wygrywa zwycięsko nade mną szybuje szukam wejścia innego może będzie wygodniej i łatwiej ale...kto zaprasza do siebie nieznajomego? zbyt cenny dla mnie ten dom bym się poddała nieważne więc ile - klucza wciąż będę szukała

oczy - zwyczajne są moje. ale kiedy patrzę w twoje... widzę światło i mrok. wokół nas tłok. widzę obojętność i ciekawość. czy to radość? widzę to i nie chcę się oderwać, ale jednak muszę. więc nie zwlekam, skracam swe katusze i uciekam.

pamiętam jak się poznaliśmy. niedługo później znowu spotkaliśmy siebie i jakoś nie mogłam zapomnieć Ciebie słyszałam Cię wtedy kiedy nie mówiłeś widziałam Cię tam gdzie nie byłeś czasem mi się nawet przyśniłeś pamiętam jak imię moje zdrabniałeś. tyle uciechy mi tym dałeś! pamiętam w dnia zwykłego smętach o wszystkich tych pięknych momentach to było dawno i choć dla Ciebie nic nie znaczyło mi trochę natchnienia i tęsknoty od wtedy przybyło.

pozdrawiam również i dziękuję:)

co gorszego jest niż być traktowanym źle? nie być traktowanym w ogóle. skazanym na niekończące się ciche bóle nie widzisz nic siadasz w fotelu i jak ślepy widz nie dojrzysz celu ideału wypatrujesz myśląc bez ustanku czas tylko marnujesz zasypiając o poranku

zgadza się;)

idę, mając nadzieję wiatr mi w oczy wieje choćbym chciała, dużo zapału miała nie pozbędę się świadomości, o braku czyjejś obecności lecz po chwili niedługiej, jakoś trudniej mi oddychać a zegar niewidoczny, tak nagle zaczyna tykać czy to się właśnie stało? czy moje serce zakołatało? czy policzki me pokryły się różą? bo właśnie zostałam zatrzymana przez falę dużą falę błękitną, czystą i przejrzystą mogę próbować coś z niej odczytać lecz nie zaryzykuję i nie odważę się zapytać choć ona, ta fala, czasem powiedzieć umie więcej, niż księga słów cała, gdy z tyłu zaciera ktoś ręce ta fala w kolorze błękitu czystego, lustruje mnie, a ja nie chcąc tego, szukam wyjścia szybkiego jednak uciec mi nie będzie dane, o nie bo to chwile zmarnowane, jedna, dwie... ale skąd mam pewność mieć, że ta druga, zielona, bardziej stęskniona, nie zatrzyma go tak, jak on mnie? co jeśli on wie? bo jeśli jedno spojrzenie tak wiele powiedzieć potrafi skąd mam wiedzieć, że to nam się jeszcze kiedyś przytrafi?