Klaudia Gasztold

niepodległe cnoty

zakute między wierszami

ostygły

wystarczyło kilka dekad

by lustro mgłą pokryło życie

a widok jakiś nieznany

poemat płonących żagli

w imię plagiatu zbrukany

by zniknąć jak popiół 

wiatrem spłoszony

ostygły

niepodległe cnoty

zakute między wersami

liryki tak epickiej

że dramat wchodzi pomiędzy

a parabole świadomości transcendentnej 

tańczą między gwiazdami

jakby bały się wrócić na ziemię

czyż tak straszne jest życie ? 

że lepiej pozostać bezimiennym wierszem

w kołowrocie interpretacji

tylko czytaj 

a cnota sama urośnie

jak tulipany i wierzby płaczące

Klaudia Gasztold