Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Father Punguenty

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    880

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    1

 Typ zawartości 

Odpowiedzi opublikowane przez Father Punguenty

  4. Pieśń dnia powszedniego

    w Wiersze gotowe

    Opublikowano

    Dzięki ci Kauflandzie za twe hojne dary,

    Za upusty, rabaty, którym nie masz miary.

    Za półki, witryny wypchane po brzegi,

    Za postój darmowy czy maj albo śniegi.

    Ogarnąć cię trudno, wszędy pełno ciebie:

    w gazetkach, reklamie, telewizji, web-ie.

    Pragniesz mych wizyt, otwierasz podwoje,

    By do skarbczyka wpadło to, co było moje.

    Tyś dom swój zbudował, tu na gołej ziemi

    I pokryłeś regały dobrami znacznemi.

    Wraz ze ściśniętym sercem napis - Witamy,

    By ofiarę złożyć, próg twój przekraczamy.

    Tyś panem jest czasu przez długie godziny,

    Gdy z nadzieją płoną na ceny patrzymy.

    Za twoim rozkazem towary znikają,

    A potem znienacka droższe się zjawiają.

    Lecz i one złożone w wielkiej mądrości,

    Upiększasz tańszymi, z oznaką starości.

    Tobie z twej woli rolnik plony zwozi,

    Których smak czasem w reklamie nas zwodzi.

    Wina przepyszne, mięsiwa rozmaite dawasz,

    Których kolorem sztuczno wzrok napawasz.

    Słowem, z rąk twych czeka wszelkiej żywności,

    Stworzenie z portfelem sporej wartości.

    Obdarzaj nas, póki raczysz, łaskami swemi,

    Póki Polak pokorny i pozbawion premii,

    Ze spuszczoną głową - czy Marian, czy Józek,

    Z Grunwaldu, z 'tej ziemi', niemiecki pcha wózek.

     

     

    YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

    1

  8. Co pozostanie ?

    w Wiersze gotowe

    Opublikowano

    Już wszystko skończone, tego już nie ma.

    Mrok cię pochłonie - płomień lub ziemia.

    I choćby słowa stawiać przeciw powodzi,

    Żadna myśl szczerozłota już się nie zrodzi.

     

    Niechby ktoś ciało w łuk skalny wyprężał,

    Pęk pięknych myśli w stos ksiąg natężał,

    Bogów cudzych, gdyby błagał na kolanie,

    Ktoś `dust to dust` powie i tak pozostanie.

     

    A przecież niedawno z własnej próżności

    Wielkością lśniłeś, wśród świata szarości.

    Talentem się czasem dzieliłeś - na scenie,

    Lecz spadła kurtyna, za progiem zbawienie.

     

    Więc ujmą ci z karku twardy rzemień uzdy

    I złożą cię w kopczyk ziemi suchej bruzdy,

    By zgłoski martwe w mosiądz przekuwać,

    Byś mógł na wieki pod krzyżem spoczywać.

     

    Czasem ktoś przyjdzie, by ci świec zapalić,

    By rozgrzać modlitwą, lecz szybko oddalić.

    Deszcz skropi cię z góry zimnym oddechem,

    Zmiesza garść kurzu razem z twym grzechem.

     

    A może coś zostanie ? Może coś uchronisz ?

    Jeśli zatrzymasz chwilę, słów nie uronisz.

    Myśl jasną jak kryształ wlejesz w złoty kielich,

    Myśl w górę wystrzeli, by zajaśnieć w bieli.

     

    I ta myśl zapłonie jak krzew, co goreje,

    Co niesie szczyptę prawdy, radości, nadzieje -

    I rozleje się światło, które kryłeś w sobie.

    Więc może nie wszystek złożą cię w grobie ?

         

     

    YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

    6
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
    • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.

    Trudne powroty

    w Wiersze gotowe

    Opublikowano

    Czasem korci mnie i kusi,

    Do dzieciństwa wziąć i wrócić.

    I jak bobas na obrazku -

    Gołym stawiać babkę z piasku.

     

    Szorstki patyk ręką lewą,

    Brać i gonić gdzieś za mewą,

    Lecz po drodze nabić guza;

    Z płaczem biec gdzie lśni meduza.

     

    Tam z fantazją wybujałą,

    Kopać się z upartą falą.

    Zbijać w piasku wbite tyczki.

    Zbierać muszle i kamyczki.

     

    Pod spłowiałym parasolem,

    Strasznie ważne snuć historie,

    Które w dziurę wykopaną,

    Wpadną i tam już zostaną.

     

    Zawinięty w koc przekornie,

    Nudzić, nudzić się potwornie.

    Zaś pytaniem - oczy mrużąc -

    A dlaczego ? - Wszystkich nużąc.

     

    Potem urwać się cichawcem,

    Łowić chmurki pstrym latawcem.

    Za dziewczynką przez kopczyki,

    Biec i chwytać warkoczyki,

     

    Które szarpał wiatr niesfornie.

    Lepić zamki i warownie,

    A gdy słonko w końcu zbrzydnie,

    Liczyć gwiazdy, sam na wydmie.

     

    Dziś, gdy w garbie liczę grzechy,

    Wciąż powraca myśl nachalnie -

    Do dzieciństwa dla pociechy,

    Można wrócić tak bezkarnie ?

     

    YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

    11

  23. Gra rymów

    w Zabawy

    Opublikowano

    Gdyby babcia miała sznurek - jako gminna niesie wieść,

    Toby dziadka powiesiła , a wraz z windą wpadła w szyb.

     

     

    Ps.

    Chociaż przecie to bez sensu,

    Ale taki przyszedł do łba rym

    1
×
×
  • Dodaj nową pozycję...