[Cały ten czas...]

***

Nie mogę Ci powiedzieć

W jakiej chwili

O tobie dziś myślałam

 

Bo musiałbyś znać

Wszystkie moje chwile

 

A więcej ich

Niż sekund

Bo myśli są szybkie

 

I wszystkie twarze,

Które dziś widziałam

Musiałbyś ujrzeć

Choć ja nie pamiętam

 

Usłyszeć każdą nutę

Z piosenek

Których dzisiaj słuchałam

 

Wszystkie zachwyty poczuć

I podmuchy wiatru

I ukłucia suflerek

Choć ja zapomniałam

 

Wszystkie łzy w locie złapać

Zanim pękną …

Rozbite o ziemię

Którą dzisiaj stąpałam

 

I przeglądać ich wnętrze

Trzymając na dłoni

Choć

Ja ich nie trzymałam

 

Nie było dzisiaj chwili

Bez myśli o Tobie

 

Może jutro ją znajdę

Razem ze spokojem

 

 

[ROD(z)O cyfry]

Chyba to pomyłka. Podobno chowanie się za cyframi pomaga zachować człowieczeństwo.Ale temat już poruszany w Wielkiej Liczbie.

[Wibrator]

Beznadziejny temat. Wiersz pisany przez mężczyznę- co może On wiedzieć o wibratorze??!!. Coś chciałby, coś sobie wyobraża, jeszcze ograniczony myśleniem katolicko-kołtuńskim sądzi jakoby kobiety miały wyrzuty sumienia, ze używają wibratora. A ta, która go kupuje z cała pewnością nie ma dylematów religijnych :-). To nie poezja, to prowokacja i to słaba dla kogoś, kto nie jest pruderyjny.

[Markotna egzystencja Sorena Kierkegaard'a]

Dawno nie czytałam tak świetnego tekstu.

Jestem tu nowa, ale piszę od dawna...

Świetna forma, dużo treści, mało słów

Nie umiem ocenić trafności wszystkich spostrzeżeń, bo w Danii byłam tylko raz

Ale ufam Autorowi :-)

[***]

Jak krwinka

Wiozę ulicą cząstkę jego życia

Wartkim strumieniem

Z tysiącami innych

 

Raz szeroką arterią,

Innym razem boczną uliczką

 

I chociaż tylko cząstkę jego pulsu stanowię

Mieści się w moim sercu

 

Wieloma językami mówi,

Do różnych rytmów tańczy

 

Codziennie inną twarz mi pokazuje

 

I jego dzieckiem jestem

A patrzę jak rośnie…

 

I nie mogę go objąć

Ramieniem

Ani wzrokiem

 

Tak duże jest

To moje miasto…

 

[Rozczarowanie]

Biedny domek w surowym pięknie zimowego świtu- wspaniałe, bardzo bogate słownictwo. Umiesz nazwać to, co widzisz, pokazać jednocześnie emocje zrodzone ze zwykłego patrzenia.

[***]

 

Nie potrafię przeczytać

Twoich listów do niej

Prostym szyfrem pisanych

Obcym dla mych oczu

 

Listy do niej przychodzą

Na mój adres domowy

Choć jest do mnie podobna

W innym mówi języku

 

Choć jest obok codziennie

Nie zdołałam jej poznać

Nosi imię nadane przez Ciebie

 

Patrzę w lustro z zazdrością

Niemym obdarzasz ją zachwytem

I znasz lepiej ode mnie...

 

Nie umiem Ci powiedzieć

Że ona

To nie ja...