[transformacji oblicza dwa]

u schyłku ery

tonące wartości

pozostałe resztkami sił 

najtęższe

bez połamanego dawno  pogrzebanego na danie

masztu

nie mają  dotknąc nieistniejącej tratwy

groźby horyzontu  odbijają się bezlitosnym  echem 

głośnym 

drążącym mózg

drażniącym uszy do krwi

już nic nie słyszę

nie myślę

paranoiczny bełkot poplątanych myśli

nie ma dokąd uciec

ucieczka była nadzieją

teraz jest jeno marą rozpływającą się we mgle

urojonego kształtu

 

nie ma 

godziny duchów

ni godziny bóstw

gdzie ta Polska, którą zbudowali nasi pradziadowie

gdzie odwaga

i honor

 

paradoks przemiany

w jednej chwili  przepoczwarzył się

w odwagę

agresywną odwagę demonstracji sprofanowanych przekonań

czyli

niewiedza matką

bez potzreby

recytujmy hasła głupoty

 

schyłek ojczyzny

u schyłku epoki

i naszej ery

bez domu nie zbudujemy niczego

 

[niemowlęcia kwik]

marna wizja przyszłości

w oczach niemowlęcia pełnych nadziei

na lepsze jutro

 

absurdalny krzyk 

globalnej świadomości

Darwin

Oni 

Dźwięki ratunkiem

 

 

absurdalny krzyk języka zaginionego plemienia Kaukazu

 

znaki 

 

niewerbalny język 

radości 

 

 

natchniony diler słowa pisanego

w trójcy dwużeńskiej leonidasa

nie odchodź Leonidasie 

uratuj mnie przed klęską gorzkiej czekolady