Łoncki dziadzio

Staram się jeszcze nie zdezaktualizować. Przyszedłem po rady i bardzo doceniam wszystkie uwagi. Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziękuję.

Dziękuję!

Horyzont na wschodzie powoli jaśnieje, noc ciemna i cicha nieśpiesznie odchodzi, w oddali, za szosą stary kogut pieje, aż echo wokoło wszędzie się rozchodzi. Pajęczą sieć srebrem oplata poranek, zaspane przeciera zdrętwiała dłoń oczy, kot z łowów po cichu powraca na ganek, czymże nas świt ten, złocisty zaskoczy?

Dziękuję za uwagi.

Firanki smutkiem rozłąki haftowane, leciwą dłonią codziennie odchylane, głucha cisza na trakcie z szarych kamieni, i kurz zapomnienia wymiatany z sieni. Pochylona ławka pod zmęczonym płotem, nieśpieszne rozmowy, składane na potem, o zajętych dzieciach, nadziei spotkania, starych, dobrych czasach, końcu wyglądania.