Michał Duży

Jesteś słodkim wspomnieniem ostatnich dni lata. Wręcz malutkim westchnieniem, który nagle rozrasta i biegnie; i goni do światła. Ku górze. Ku niebu. Ku mojemu zdziwieniu, że nie ma i nie będzie z Tobą żadnego świata.

Odegnaj myśli, póki jeszcze możesz. Nie myśl o niczym tylko o sobie. Zapomnij o ludziach, z którymi dobry żywot wiodłeś. Dziś oni odeszli, nie myśląc o Tobie. Widząc, że zostały Ci samotne i bezsenne noce... Nie myśl o innych, pomyśl o sobie. Zegar odmierza czas w nocnej bezkresnej ciszy. Zegar tyka, a Ty uciekaj od swoich wspomnień.

Nie wiem jak długo jeszcze. Jeszcze trochę... Już, już powoli dochodzę do siebie po wczorajszym balu i tak stoję nad własnym ciałem... coś tam w oczach migocze. Może jakiś płomyk, nadzieja albo miłość? Na pewno coś tam w duszy gra na zwłokę. To ciało już nie ruszy się z podłogi. To ciało ma wszystkiego dosyć. To ciało jest zużyte. Zdezelowane... ale jeszcze chwila, a w końcu stanę na równe nogi i ucałuje własną wyimaginowaną Rite Hayworth w policzek. Ciało połączy się z duszą. Stanę się całością, a nawet całym światem. No spójrz tam, spójrz!!! Coś tam migocze. Może jakiś płomyk, nadzieja albo miłość?