ladyoftheflowers

Kochany P, Już powoli zapominam Co się stało między nami Czasem innym przypominam Że nie było to ze stali Kochany P, Wszyscy myślą, że to wieczne Lecz ja odpowiadam im Niepotrzebne światła wsteczne Bo ja już nie patrzę w tył Kochany P, Chcę już patrzeć wciąż przed siebie Więc nie wołam i nie krzyczę Nie brakuje mi już Ciebie Dni minionych już nie liczę Kochany P, Tęsknię za tym, co w mej głowie Rozwijało się przez lata Nie za Tobą, rozum powie Serce ciągle figle płata Kochany P, Wiem, że za wspomnieniem tęsknię Nie człowiekiem z krwi i kości To uczucie w końcu pęknie Spokój w duszy mej zagości

Dotkliwy ból daje się we znaki Napełnia mnie szarością, Aż zblednę całkowicie Będę przezroczysta, zniknę Nie wrócę To ból niewypowiedzianych słów

Biała pani Przychodzi rano Pojawia się nieśmiało Nie puka w zimne szkło Świat ukrywa pod swoim pięknem Delikatna Subtelna Zawsze sama Dryfuje Powoli opada Znika

Nick odnosi się raczej do piosenki, ale tego tłumaczyć nie będę ;) Oczywiście, że tak nie musi być. Życie jest piękne, ale to te "czarne" emocje mnie inspirują i intrygują. Taki mój los ;p Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za komentarz!

Dziękuję bardzo za opinię i rady! Pozdrawiam ;)

Nie poddaję się, doceniam każdą opinię i konstruktywna krytyka zawsze mile widziana. Dziękuję i pozdrawiam.

Umarłam już dawno w tobie, Choć kiedyś obiecałam sobie, Że zawsze będziemy się przenikać. Teraz powoli zaczynasz znikać. Trzymasz mnie lekko, ręka się trzęsie, Zaraz upadnę, proszę, spiesz się! Nie chcę odchodzić, jeszcze za wcześnie, Może to wszystko dzieje się we śnie... Chcesz się mnie pozbyć? Przestałeś już kochać? Ja nie przestanę już nigdy szlochać. Ostatnie pożegnanie, zatęsknisz za mną jeszcze, Gdy spadną na ciebie wewnętrznej pustki deszcze. Czasu nie cofniesz, nie zwrócisz mnie sobie, Umarłam ja bowiem już dawno w tobie.

Dziękuję za opinię, pozdrawiam. :)

Między nienawiścią, a miłością Między dobrem, a złem Między świtem, a zmierzchem, Między blaskiem, a ciemnością, Między smutkiem, a radością, Między prawdą, a kłamstwem, Między niebem, a ziemią, Między czernią, a bielą Jesteśmy M(iędz)Y.

Zgadzam się. Dziękuję bardzo za opinię, pozdrawiam ;)

Dzięki, na pewno zapoznam się z Twoimi ;)

Dziękuję, każda opinia jest dla mnie cenna. Pozdrawiam.

Napisałam, co miałam na myśli. Jestem tu nowa i nie wiem jeszcze dokładnie, jak działa forum. Pozdrawiam.

@kot szarobury Strach bezsilności- Boję się swoich słabości i tego, że jestem bezsilna. Dziękuję za opinię.

Chodziło mi o to, że patrząc w lustro, często zastanawiamy się nad sobą. A gdy ono pękło, nie widzimy samego siebie i się nie oceniamy, nie myślimy o naszych czynach, czyli, poniekąd, nie znamy siebie. Dziękuję za opinię. Pozdrawiam.

W strachu bezsilności, We mgle swych słabości, W strefie półcienia, Rozbrzmiewa niemoc istnienia. Lustro pękło-nie znasz siebie? Świat wiruje wokół ciebie, Pędzi, dyszy, wciąż się zmienia, Nie nadstawia już ramienia. Brak oparcia, prawd o życiu, Świat swój ogon je w ukryciu.