Aleksandra Kawala

Czy na ścianach bogaczy też widać ślady pędzlaCzy karzący karze czy też ulega swoim pokusomBezruch wyrywa wszystkie ubytki twojej żądzy cielesnejUmieram w niebieskich ścianach pogardyOblizuje swoje ramiona i głaskam naiwnie czekające kolanaMały księżyc swoim kaszlem zabija moje nadzieje wiszących poetówZaćpane postacie kreują zgięcia naszych palców i otwierają fałszywe szczękiZawierają dużą tajemnicę seksualnych grzechów umysłowychJEDNOŚĆSPADAM W CZARNY DÓŁMYŚLĘ UBIOREMKOCHAM KŁAMSTWEMUSYPIAM Z KOTEM SĄSIADAKTOŚ NA ULICY KOPIE MOJEGO PRZYJACIELAUŚMIECHAM SIĘ... CHCIAŁABYM...~~Mimowolnie podnoszę słuchawkę-kocham cię, tęsknię-ok będę gotowa za pół godziny~~KOLEJNA KLEPSYDRA WISI NA MURZEPRZYJACIEL MNIE WOŁAŁ, PROSIŁ O POMOC, A JA... NIE CHCIAŁAM ZEPSUĆ KOLORÓW!

Ponownie z całych sił wtapiam się w kąt ściany zaciskając swoje uda i naiwnie głaszcząc swoje czerwone włosyMoja nagość pozwala mi jedynie na odczucie bicia tętna i obślinionych warg...Twój zapach był tak blisko, ale wykradł trochę mojego i odjechał taksówką - zapominając o bieliźnie.Powoli dotykam Twojej bieliznyprzesuwając palcem po krawędzi każdego szwazatrzymując się na środkowym i kierując go na swoje piersi szybkimi ruchami pożyczam więcej cielistego aromatu i gromadzę go w swoich zakamarkach...Szybko umykam pod prysznicaby powoli zmyć z siebie ostatnie podnieceniea zarazem nadrobić je spryskując się Twoimi perfumami mieszając je ze złami szczęścia i zrozumienia.Koniec erotycznych złudzeń następuje zbyt szybko - zaraz po telefonie mojego męża.