Stanislawa Krystyna Zdrodowska

szatan oprawiony w złoto udaje klejnot

tak ja wiem ze pisze wiersze niedopracowane

co za sukces opisywanie szerokości autostrady po niej jeżdżą artyści i poeci ktoś zapruty z tego samego klubu gdzie się wódę mąci albo święci diabły dla pokoleń nieświadomych co je czeka biega mrówka z poduszkami szczęśliwa że ma pracę plączą się nogi średniej biedzie głupiej stonodze takiej-owakiej a święci garnki lepią

a nie jest to zywa dydaktyka

poradnik

gołąbeczko pobielana pełna skarbów z tamtych lat czekasz na kwiaty na dzień matki ... w oknie za dużym na ten świat i mnie do ciebie nie daleko tu chwile mkną jak strzały matki samotne jak kapliczki a ptaki ciągle nie wracają nie będę budzić białych aniołów niespodziewanie przyjdę cicho przyniosę nasze chabry polne i złote kłosy żyta nie wstawaj znowu skoro świt tak trwoży nas oczekiwanie poczekaj przyjdę wnet i odejdziemy razem