[Wynik]

A jednak życie!

Pomimo że dało w kość

Nadal trzyma mnie za rękę

Biegnę przez miasto

Jakby skrzydła dopiął ktoś

Uśmiecham się do ludzi

I nucę piosenkę...

Zachwyca mnie wszystko

Od drzew po stary most

Czyżby nie było tego przedtem?

Upijam się słońcem wiosną

Jak wariatka

Widzę ją poraz pierwszy

Od miesięcy...

Znów zrobię parę

Zwyczajnych rzeczy

Napiszę wiersz

Nieprzegadany wreszcie

Lżejszy

Zaproszę przyjaciół

Postawię na stole kwiaty

Zaparzę herbatkę z mięty

Skoro czas podarowany mam

Od dziś niech będzie piękny...

[Nie sądzcie a...]

A jeśli już śmierć?...to nic

Może tam po drugiej stronie

Ten straszny ból serca

W końcu ustanie

Przytulę moje dziecko

Będzie spokój święty i cisza

Jak w niebie

A może Anieli z uśmiechem szyderczym

Zepchną mnie natychmiast

W piekielne otchłanie

Za ten moment cudu

Miłości do Ciebie

Za który ludzie już tu na ziemi

Ukamieniowali nas

Złymi słowami...

Wciąż pamiętam

Twój wyjazd-ucieczka

Niespodziewanie koniec nie ma

Mój krzyk rozpaczy

Poszarpał niebo

Na niebieskie kawałki

Rozstąpiła się ziemia pod stopami

Tylko chmury

Ulitowały się deszczem

Spłukując łzy

Zostałam sama pod kamieniami...

Aniołów zastępy

Z zapędem morderczym

Białymi rękami łamały mi serce

Podśpiewując Psalmy

I złowrogo szepcząc

Za miłość nie w porę

Za zejście w złą stronę

Płacz

Dobrze ci tak...

A jeśli już śmierć?...to nic

Pomimo życia trudnego

Pięknego smutnego strasznego

Urazy do Boga nie chowam

Nie mam żalu do Ciebie

Nawet już nie mam do siebie

Chwile dobre i złe

Niech zostaną we śnie

NIE ŻAŁUJĘ NICZEGO

Kochałam...więc żyłam naprawdę...

[Diagnoza]

Dochodzimy w życiu czasami

Do takiej konkretnej ściany

Za którą zajrzeć się nie da

Rozbijają się o nią

Wspomnienia marzenia zamiary

Moment ciszy

Jakby usunęła się ziemia...

Świadomi własnej kruchości

Mali słabi i bez możliwości zmiany

Planów...

Z myślą że może

Już nic nas nie czeka

Składamy swój los

Wszystko co było dotąd

Nasz fart i nasz niefart

W zdolne ręce lekarza

Przypadkowego obcego

Człowieka...

Idziemy jak na ścięcie

Z papciami i pidżamą

Chcąc wierzyć aż do końca

Że coś jednak jest

Za tą ścianą...

[Jesteś...nie wierzę]

 Wróciłeś...i znowu wiersze

Oblazły moje serce

Ciepłe i delikatne w dotyku

Przytulają się czule

Do mojego bólu

Głaszczą całują

Jak ja maleńkie kocięta w koszyku

Nie wiem co dalej

Nie pytaj proszę

Zbyt wiele zwątpień

Już w sercu noszę...

Może jeszcze jakoś

Upcham w nim przyjaźń

Ale nie miłość...wybacz.

 

 

[Niemożliwe.3 razy że:-)]

Potrzebuję kogoś

Kto patrząc w oczy

Z przekonaniem powie że

będzie dobrze...

Potrzebuję kogoś

Kto da mi słowo że

Codzienność ogarnie

Problemy na siebie weźmie

Dorzuci że

Mam się nie martwić

A ja mu...uwierzę:-) 

 

[Czasami...]

Tak dobrze zapić rozpacz

Na moment... 

serce jakby mniej boli

Przeszłości obrazy

Potrafią się rozmazać łzami strasznymi

Na twarzy

Tak dobrze zapić tęsknotę

Przytępić uczucia emocje i...

Wszystko zostawić na potem

Tak dobrze zapić bezsilność

Wobec losowych zdarzeń

Która niszczy sens życia

Pozbawia nadziei i marzeń

Uciec w ułudę w nieważkość

Pozostać tam już...może

Na zawsze

Tak dobrze zapić wspomnienia

Tragiczne

Nie do zniesienia

Na jedną chwilę choć bledną

Tracąc swą siłę rażenia

Schować się w kokon nieświadomości

Na mgnienie zapomnieć

O życiu o śmierci o miłości...

 

Ale...w butelce DNO

I trzeba iść dalej

Jednak...czasami...

[Jesień]

Czas zatoczył krąg

Los dał do przodu krok

Znów jesień...kolejna

Dzieň smutna dzień piękna

Jak kobieta

Dookoła jeszcze zielono

W ogrodzie kolorami

Pysznią się pelargonie

Chryzantemy i astry

Lecz noc coraz prędzej podchodzi

I wszystko gasi...

Delikatne babie lato

Bluszcz na moim domu

Ktory zmienia barwę na żółto-czerwoną

Stoję otulona grubym swetrem

Promyki słońca może ostatnie

Ogrzewają i twarz i serce

Jest cicho pięknie...jak w bajce

Tak dziwnie uroczyście

Jeszcze momentami

Ptaków wesołe trele

Napełniają duszę muzyką poezją

Ale z drzew powoli lecą liście

I chwile...które nie powrócą

Czułość myśli

Znowu łzy

Ciebie nie ma już tyle dni

A ja żyję nadzieją że czasem

Choč w snach Cię jeszcze zobaczę...

[Zawsze]

Przytulam

Całuję Ciebie

W moim śnie

Zawsze

Nawet gdy na krótką chwilę

Zamykam oczy...

Dotykam Twoich rąk

Gdy moje ręce

Wyciągam w przestrzeń

Czujesz mój dotyk?

Tak strasznie tęsknię

Tak bardzo kocham...Synku...

[Las]

Brzozowe zagajniki biało-zielone

Piaszczyste kręte scieżki bez końca

Dęby podniosłe w swym świętym spokoju

Jak pastel rozmazane we mgle

Promyki słońca

Najpiękniejsze miejsca

Zapomniane przez świat

W których na moment

Zatrzymał się czas...

Tu cisza jest tylko moja

Wierzchołki drzew

Delikatnie dotyka

Przyjaciel wiatr..

W jesieni ciepłym oddechu

Tak szybko schną łzy

Wspomnienia otulone

Złotymi liśćmi

Opadają na dno serca

I tylko imię Twoje

Czasem w echu drży

Wsłuchuję się...ale nic

Wołam...

Tylko cisza i muzyka świerszcza

Głęboki oddech

Znów jeden krok do przodu

Serce podładowane

Moje ukochane miejsca

Zapomniane przez świat

W których na moment

Zatrzymał się czas...

 

[Powrót]

Pamiętam zapach

Tamtych letnich wieczorów

Mojego dzieciństwa

Gdy biegłam krętą ścieżką

Do przydrożnej kapliczki

Pomiędzy polami malin i sadami wiśni...

Na żółtym piasku

Drobna stópka dziecka

Dziś czas swą wielką stopą odcisnął

Dziesiątki lat

Czar prysnął

Tyle zdarzeń tyle dat...

Wąski strumyk wśród łąk

Pasące się wokół owce i konie

A woda tak czysta przezroczysta

Widać każdy wodorost

Każdy kamień lśniący jak diament...

Kapliczka wciąż tam stoi

Niewzruszona niepokonana przez czas

Figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem

Zginam kolana

Boże mój ileż to lat?

Ilu tu ludzi modliło się po mnie...

Domek w którym byłam szczęśliwa

Krótkimi momentami

Popadł w ruinę pochylił się zamilkł...

Wspomnienie chwil

Choć już tak odległe

Zawsze noszę w sercu

Widzę wyraźnie ludzi najbliższych

Mam w oczach te letnie wieczory

Wspólne kolacje pod wielką lipą

Cichutkie śpiewanie

Odeszli już wszyscy

Na drugą stronę ciszy

Na wieczne odpoczywanie...

Wróciłam

 

[Mgnienie]

Życie gaśnie powoli

Jak świeczki płomyk

Gdzieś tam... jakieś marzenia

Gesty słowa spojrzenia

Gdzieś tam...Twoje oczy

Szczęście było blisko

Ale przeszło obok

Na miłość już zbyt późno

Na śmierć trochę wcześnie

Negocjować z Bogiem

Jest mi bardzo trudno

Chciałam uszczęśliwić wszystkich

A nie potrafiłam siebie...

[List]

Czas Czarodziej czas...

Powoli delikatnie pomógł mi wstać

Z głębi nocy tak ciemnej beznadziejnej

I bez gwiazd...

Na samym dnie na kolanach

Pośród leków nasennych i pustych butelek

Byłam sama

Rozpacz zabiła duszę ból połamał serce

Łzy wypłynęły wszystkie

Co do jednej

Zostały puste ręce wyciągnięte w przestrzeń

Wiem że niepotrzebnie...

W losu poniewierce

Ciebie nie było przy mnie

Odjechałeś daleko

W swoje nowe szczęście

Które szybko prysło

Dziś gdy trzymam w rękach

Twój list

Oprócz pustki nie czuję już nic

Ani smutku ani żalu ani złości

Nie rani mnie żadne wspomnienie

Wszystko jest w przeszłości

I Ty w niej jesteś Najdroższy...

Po tylu latach chcesz wracać

Nie masz po co

Wciąż widzisz nas w marzeniach

I w snach każdej nocy

Wprawiłeś mnie wiesz

W ogromne zdumienie

Nie wiem czy śmiać się

Czy płakać

Przecież ja nie mam nic

Ty zniszczyłeś wszystkie sny

I marzenia

Kochasz moje serce

Widzisz ono umarło 

Razem z moim dzieckiem

Serca też już nie mam

Więc nie ma o czym śnić

Nie pisz proszę więcej

I nie,nie przyjeżdżaj

List dopala się w kominku

Na nic już nie czekam

Dziś to ja mówię Żegnaj...