Krzysztof_Nowak

@Alicja_Wysocka Nie przejmuję się :) Dzięki za uwagę. Jest to dosyć toporne, jakby ciosane młotem. Ale chodziło mi bardziej nie o formę tylko o treść.

Idzie przez las Nie widzi nieba Nie widzi drzew Nie czuje zapachu lasu Nie czuje powiewu wiatru na skórze Nie czuje smaku owoców Nie słyszy śpiewu ptaków Nie rozpoznaje nikogo z otaczającego go tłumu Nie patrzy pod nogi Nie patrzy nad głowę Jego oczy Pozbawione iskry życia Skierowane są na wprost Idzie za echem Nie wie dlaczego Jest jednym z ziarenek piasku Niesionym przez nurt rzeki Znajduje rzucane mu pod nogi okruchy pirytu Im więcej ich znajduje Tym szybciej idzie przedzierając się przez tłum Walcząc zaciekle by być szybszym Od kolejnego mijanego cienia Depcze pochylających się po swoje złoto Prze do przodu coraz szybciej i szybciej Czuje się zmęczony Chociaż wcale się nie wysilił Siada pod drzewem by odpocząć Dostrzega niebo Dostrzega zieleń Czuje zapach i smak lasu Widzi ścieżki prowadzące w różne miejsca Widzi wyjście z lasu Chce tego wszystkiego Chce się napawać Chce karmić zmysły Lecz nie ma już siły. Zasypia