Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Hanna_Kumidaj

Użytkownicy
  • Postów

    61
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Odpowiedzi opublikowane przez Hanna_Kumidaj

  1. Słowa wbiły się we mnie
    jak nóż zardzewiały,
    od ran szczerbaty.
    Obojętność zatriumfowała
    jak as wino
    nad innymi kartami.
    Zło ogarnęło me ciało
    jak rozum przed laty,
    upadły oddany.
    Bo to wszystko mnie zniszczyło,
    jednak pokonać nie zdołało -
    Żyję co łączy przegraną.

  2. Wyjaśniło mi morze
    Odgłos szumu fal,
    Odpowiedziało śpiewem
    Na pytania me -
    Szum fal
    Szum fal.
    Wsłuchałam się
    W ten piękny śpiew,
    Upajałam nim do syta
    Koiłam rany -
    Szum fal
    Szum fal.
    Rozhuśtane morze
    Powiedziało mi prawdę,
    Zrozumiałam wszystko
    Jednak to mnie dogoniło -
    Szum fal
    Szum fal.

  3. Przeżyłam już wiosen piętnaście,
    Każda inną z nich była,
    Ziaren bez liku zasadziła
    Jednak zebrać nie umiała.
    Zostały zgnite w ziemi
    Nienaruszone plony,
    Narazie nie wadzą problemem.
    Za to za wiosen pare,
    Okażą się ogromnym kalectwem.

    P.S.
    Morał z tego taki
    Że im dłużej zwlekamy
    Większy progres
    Sobie stawiamy

  4. W bezgłośnym szumie listków Jesieni
    Wśród otaczających światem barw
    Chłodne powietrze na ustach mych
    Krople deszczu roztapiają nas

    Spływa po ludziach woń wilgoci
    Wraz z uczuciami oddając smak
    Wszystko przenika za szybko mija
    Uczucie Jesiennej granicy prawd

  5. I w końcu przyjdzie ten czas
    Gdy pulsu będzie mi brak,
    Gdy wniosą mnie do
    Kościoła pierwszy raz,
    Kiedy poczuję ten Boży strach.
    Zakopią mnie w piachu
    Ponownie zabiją,
    Pójdę do raju
    Bądź do piekła popłynę lawiną.
    Nie spłodzę już swej córeczki,
    Nigdy nie opowiem bajeczki.
    Cały świat mnie przerósł
    I me życie do grobu przeniósł.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...