Roch_Jarema_

chyba to moje ostatnie przemyślenia które napisałem, wiem, że estetyka wierszy trochę nie najlepsza, chciałem popracować nad ostatnimi wierszami, ale nie udało się, muszę więcej czytać, bo i braków językowych nie brakuje, muszę się nauczyć prostoty, pozwalającej zachwycać się pojedynczym kolorem, dostrzec piękno codziennych czynności itd. pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie:)

myśli już tylko echem chcę usłyszeć sen oczy czarne ciemne najciemniejsze nic już tylko tłem światem poza mną widzą odgłosy dzieciństwa Chrystusa rany jego krew już tylko ciepło jego szaty kocem rzuconym na zamarzniętego jego dziecięce serce ciepłem spod tego koca może zacznie skraplać zamrożone ciało

prawda cała z prawdy, ale może trzeba dojrzeć zieleń serca, pozwolić mu urosnąć, pielęgnować je, nie pozwolić mu umrzeć kamienne serce jest kamienne narodziło się jednak więc prosiło o wodę i słońce przymawiało się o kwitnienie było dzieckiem głodnym oczy się szkliły patrzyło wszędzie lecz jeszcze nie umiało matki i ojca kamienne serce wymyślił świat człowiek nie potrafiący nazwać uczuć gdy serce żywe całuje kamienne zakwita gdy kamienne uprawia miłość wargami pocałunek jest ostatnim biciem serca które biło pielęgnujmy nasze serca, pijmy tylko wodę żywą poruszyłeś moją wyobraźnię Mirosławie, dziękuję, jestem bogatszy, pozdrawiam serdecznie:)

no, ja szukam jeszcze swojej ukochanej, co dzień ją maluję w swojej wyobraźni, ładnie, przyroda daje nam ukojenie, lubię słuchać śpiewu ptaków, lubię ciszę, pozdrawiam serdecznie:)

ładnie Jerzy, podoba mi się, tak prawdziwie, pozdrawiam serdecznie:)