Krystyna_Stempel

Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt. Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, wyprowadzę z rzeczy cienie, które prężą się jak kot, futrem iskrząc zwiną wszystko w barwy burz, w serduszka listków, w deszczów siwy splot. I powietrza drżące strugi jak z anielskiej strzechy dym zmienię ci w aleje długie, w brzóz przejrzystych śpiewny płyn, aż zagrają jak wiolonczel żal - różowe światła pnącze, pszczelich skrzydeł hymn. Prawda że piękne? Spodobało mi się bardzo. Wam też?

Krzywisz się gęsto i rzucasz słowa, naprawdę ci się to podoba? Przepraszam ale to nie dla mnie taka scena. Proszę, zagrajcie mi Chopena. Prawdziwa muzyka koi serce, prawdziwa muzyka gra wiernie.

Ktoś rzucił czar na mój spokojny dom, tego mieszkańca miasta. Zło panoszy się wszędzie! Czy znajdzie się rycerz, Co oswobodzi dobro?

Mówiłeś mi, że mnie kochasz, Ale to było oszustwo. Teraz tylko głupio szlochasz, A łez twoich widzę mnóstwo. Draniu oszuście, Czemuś mnie opuścił?

Piękny motyl, żołnierz wiosny przysiadł na kwiecie złoto żółtawym. Czy chce tam spedzić resztę życia?? Chyba nie. Poleciał motyl przepiękny, Podleciał do rzeki pięknej. Tam nad tą rzeką jestem ja I mój dom także jest tam.