beta_b

Pisałam o innej wersji tej samej historii: Co będzie jak złapię króliczka? Odpowiedzi nie znam, choć głowa podpowiada oczywiste rozwiązania.

Justi, zastanawiam się czasem czym owo dobro jest. Chęcią dawania? A jeśli nie ma odbiorcy? A jeśli chęć dawania jest złem? Pospieszny mój koment, bo dzień pospieszny. Postaram się wrócić. Bb

O ile wiersz zgrabny, płynie - to co do przesłania - mam inne zdanie. Uporządkowanie życia (również przed śmiercią) daje spokój. Nie mam tej jakości - by po sobie ślad zostawić. Jeśli zostanie - ok, ale bez ciśnienia. A czy trafię do śmietnika po śmierci i pamięć o mnie? - to tym bardziej nieistotne. Ważne, że mam spokój ducha i zgodę ze sobą; a co na to inni - to już nie mój problem. Ale, rozumiem, mogą być różne punkty widzenia. bb

Urodziwe pory roku i przenośnia, znajomy schemat, ale ładnie to napisałaś. bb

może się czepiam, sylaby w wersach się zgadzają, ale kilka razy podchodziłam do przeczytania żeby się rowek w czytaniu uformował.

Maryś, smutek to emocja do przejścia, jak i pozostałe uczucia. To jakby z tęczy patrzeć np. tylko na róże i fiolety, jakby mały wachlarz możliwości... ;) Zgrzyta mi środkowa zwrotka ale nie umiem nic z nią sensownego zrobić zostawiajac sens a gładząc słowa. Dziękuję Waldku. Brakuje mi ostatnio energii na komentowanie innych utworów ale to etap, za chwilę minie. Marcinie, JaKubie - dzięki za czytanie. Czasami przychodzą myśli jasne a niejednoznacznie, ogołocone z oceny a pełne uczuć. Takie lubię najbardziej. bb

Zgadzam się z Marysią, wiersz przyjemny ale przy czytaniu na głos traci melodię i wybija z rytmu. bb

Gdy przychodzi ten lęk, bez tchu biegnę do niej: jak do matki co schroni w ramiona. Inni mówią że słabo - im wciąż życia mało. A mnie trawi tęskno - ta co w słońcu kona. „Czerp życie garściami i rozpychaj łokciami!” na sercu mam dreszcze żywo straszona i tak zerkam gdzie mama czarny pled rozścielała i grzechotką w ciszy grzmiał bliski jej szept: „Tam bezpiecznie tam błogo złe zdarzenia nie mogą już nic zepsuć zaboleć ukołysze Cię śmierć.”

Ma melodię. Sylaby w każdym wersie odwożone. Rozumiem, że PL odtwarza dzień przed zachodem (wydarzenie, życie etc.) Pasuje. bb

Kiedyś skrobnęłam coś o ciszy. Inny może wątek, ale wklejam, dla dialogu. W ciszy czuję każdy podmuch wiatru na tafli pręży się zmarszczka mojej nieśmiałości twojej niewiedzy przypadku zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala oddala i wraca cisza gdy wypatruję znaku na niebie od ciebie kropli która zmąci  dotknij mocno dopłyniemy do brzegu

Dobre. Miałam rozkładać na czynniki ale tekst prosty (tylko tu nie wiem ci miałeś na myśli: dwójka nim włada - najrzadszy z języków - zakochani?) Z przyjemnością. bb

W mojej foremce Pana słowa układają się nieco inaczej. Inną nucą melodię. Tekst niezły. bb

Zbyt dosłownie, jak podkreślone trzy razy mazakiem. Może przynajmniej „życiodajnej” skasować? „bezwstydnie onieśmiela„ - a to mi czka obrazami, może ułożą się w wersy. WMG - tekst niezły. bb

Ja też popełniam. Ten teks powyżej nie jest zły bo oddaje potrzeby (przez filtr wniosków) autora i to co nim kieruje, choć miało się to odnosić do intencji ogółu ;) W sumie wiersz mi się podoba. Jest jak obcisła sukienka :D bb

Golonka z wiśniami i czas co się nie będzie prostytuuować pod Wezuwiuszem ... (czynię skróty na użytek komentarza 🙃 - nie chce czytać tekstu kolejny raz. Mam opór estetyczny, jestem na nie; jak dla mnie - przekombinowany. bb