beta_b

A to przykład zmiany kontekstu, zatem i znaczenia ;D

Hehe. Paradopsa? Uwielbiam Pana, Panie Janku :D

zaskoczyłam. późno ale właśnie. zmienione. dobre. ukłony.

Podzielam opinię Ali, pozdrawiam, bb

Z racji dyskusji na portalu nie chcę pisać "fajne". Na odpowiedź limerykiem nie mam weny. To napiszę głupotkę, że słodkie :D

Przesłodkie :D Alu.

No cóż, rozbiłeś bank. :D :D :D Oczywiste. Zmieniam. Dziękuję.

I już nie wiem co z tym tytułem zrobić. Wstawiłam intuicyjnie, bo mi życie w czekaniu na śmierć wydało się paradoskalne, bo energię na życie zabiera. Ale nadal to życie. Kontekst powszechnie znanej sentencji to zabieg kosmetyczny, miał na celu dodatkowo zatrzymać, zwrócić uwagę na krętość uwagi, kierunku patrzenia. Jeśli powoduje nierozumienie - to muszę zmienić: ale tytuł czy wstęp? bb

Tym razem ten fragment wzbudził moje szczególne zainteresowanie. Ale w całości wiersz jak dla mnie jest nierówny. Czytałam Twoje lepsze. Zaglądam do nowych tekstów dla "perełek". Pozdrawiam, bb

Lu, moc jest. Ale faktycznie, za Jackiem, coś bym jeszcze pogmerała w słówkach, żeby je lepiej dopasować do siebie. ;) Choć ta zwrotka leży jak ulał. :D bb

Coś mi nie pasuje, różne czasy, skróty myślowe. W pierwszej zwrotce też nieco na siłę spasowałeś wersy. A to świetne, równe, zgrabne, rym przepyszny. Całość ma sens, ale do szlifowania. bb

Cudne! Przeczytałam słuchając Paganiniego. Przednia zabawa!!! bb

Bardzo fajny, błyskotliwy komentarz, odwrócone lustro. Chylę czapkę Marlett. 8fun, to zabieg celowy. W zdaniu powszechnie dekodowanym zmieniłam znaczenie. Żyj czekaniem na śmierć - to przekaz. To nadal życie, ale nie takie - jak je sobie wyobrażamy. Czy to już jasne? Biorę pod uwagę, że przekombinowałam... Pozdrawiam, bb

Sylwestrze, faktycznie, może to bardziej łamigłówka niż wiersz, tak z odbioru innych wnioskuję. I oby tak Maryś dalej. :) I tak jest. W każdą stronę. Założenia są potrzebne, ale bywa że i zbędne. Co jest lepsze? ;D Nie praktykowałam. I wiem, że mało wiem. A szczególnie w szczegółach ;), jakim jest życie. Pozdrawiam wszystkich ciepło, bb

Oderwane od części drugiej tak. Ale dlaczego początek nie może mówić o czekaniu na śmierć tylko na życiu? (bo to utrwalony schemat). Znaczy tu - czekanie na śmierć spala tak, że znowu poranek rozczarowuje. I znowu czekanie. Zbyt jesteśmy przyzwyczajeni do rozumienia frazy wg afirmacji życia. Ale może zabieg przekombinowany. Nie wiem już sama. Paradoksem jest życie w oczekiwaniu na śmierć, która nie przychodzi, a jednocześnie brakuje na owo życie już sił i energii z powodu ciągłego czekania na śmierć. Brak decyzji, w potrzasku. Ani tu ani tam. Ściskam Wiktorze, bb