Kamil Jankowski

Dnia pewnego na spacerze

Widziałem dziewczynę na rowerze 

Jechała szybko w stronę plaży 

I miała piegi na swojej pięknej twarzy 

Pomyślałem co za fajna dziewczyna 

Ale miała ze sobą syna 

 

Pobiegłem za Nią

By porozmawiać z piękną Panią 

Gdy ją dogoniłem 

Od razu się przedstawiłem 

Na to ona odpowiedziała : 

Cześć jestem Marta

Zaprosiłem ją na ławkę 

I zaproponowałem dziewczynie kawkę 

 

Kiedy już się poznaliśmy

Piękny dzień ze sobą spędziliśmy 

Byliśmy razem na spacerku

I zjedliśmy po eklerku

 

Miała długie kręcone blond włosy

W parku było słychać różne odgłosy

Widziałem że dziewczyna trochę się bała

Bo ze strachu omal nie zemdlała

 

Marta na twarzy zrobiła się blada

Tak się dzieje jak ktoś w przebraniu na Nią wpada

Przyniosłem jej wodę i parę ciastek

Okazało się że ma cukru spadek

 

Następnie odprowadziłem ją do domu

Nie pozwolę skrzywdzić jej nikomu

Poczułem że chyba na Niej mi zależy 

Bo dbam o Nią jak należy 

 

Po jakimś czasie poznałem jej rodzinę

Byłem umówiony z Martą za godzinę 

Chciałem zrobić na nich dobre wrażenie 

A ma to dla nas bardzo duże znaczenie

Na konkursie gra muzyka

Chłopak za rękę dziewczynę dotyka

Tańczą razem wiedeńskiego walca

Którego ćwiczyli od początku marca

 

Na widowni jest tłum ludzi 

Co w tancerzach stresik budzi 

Chłopak jest w garnitur ubrany 

Taniec musi być udany 

Partnerka jego sukienką macha

Tańczą do piosenki Zacznij od Bacha

 

Na koniec cała publiczność klaszcze 

Wszyscy aż ściągnęli płaszcze 

Nie wiedzieli co powiedzieć

Chcieli dużo się dowiedzieć 

 

Tancerze byli bardzo zmęczeni 

Ale z wyników zadowoleni 

Płynie statek do Malagi 

Wywieszono wszystkie flagi

Marynarze hymn śpiewają 

I o żonach rozmawiają

 

Piją kawę , ciastka jedzą

I przy stole sobie siedzą 

Potem czas do pracy wrócić

Ale nie ma się czym smucić

 

Kiedy myślą o rodzinie 

Czas im bardzo szybko płynie 

Patrzą na zdjęcia i łezka im leci

Bo bardzo kochają swoje dzieci

 

Kiedy wrócili z rejsu do domu

Nie powiedzieli o tym nikomu

Szybko pobiegli do swej rodziny

Nie mogli wytrzymać nawet godziny 

 

Byli na morzu przez pół roku 

Zawsze chodzili spać o zmroku