Znajdź zawartość

Niech ryczy z bólu w rzeźni wieprz, Bo czas już szynki wędzić, Ktoś musi oddać życie swe, By ktoś mógł święta spędzić. Choinki trzeba wyciąć w pień, Sadzone jako środki. Niech je uświęci szczytny cel, By wieszać na nich bombki. Niech pod nóż idzie biedny karp, Co w płytkiej wannie brodzi. Komuż by ryby było żal, Gdy bóg się wkrótce rodzi. Chociaż się gęsto ściele trup, I mamy krew na rękach. To nic, bo idą, są tuż tuż Najcudowniejsze święta.