Znajdź zawartość

Dlaczego każda wiosna świeża, młoda, pachnąca mimo, że milion razy tuli drzewa i chaszcze, niebu jasności doda, słońcu odbitym w oczach użyczy swej radości, gdy w polu z wiatrem pląsa? Dlaczego każde lato, które po wiośnie gości nie widać w nim starości, jest ciągle takie samo? Upałem ziemię wita, obmywa twarze deszczem , dzierga po łąkach, polach sierpniowe tatuaże. Napiszę do jesieni i szczerze ją zapytam, kojarzy się z minionym, czy stara to kobieta? Czy upływ lat przeżytych odcisnął piętno czasu, czy taka jest i będzie cykliczność złotych lasów? Szaruga, plucha, słota, deszcze, wiatry, kałuże jesieni młodość tylko przynosi to w naturze. Oziębła chłodna zima wodę w kryształ zamienia, śniegiem sypie po głowach, też nigdy się nie zmienia. Już tyle zim przeżyła, katarem nie zakicha, starości w niej ni śladu, młodzieńczo wciąż oddycha. Świat biegnie i umyka, ale się nie starzeje, szkoda, że upływ czasu ludzkim nieprzyjacielem.

chcesz czy nie chcesz to się stanie gdy wpadniesz w otchłań dorośniesz obserwuj upływanie młodość cierpliwość pielęgnuj przestrzenie marzeń pamięć przypomni to się stanie śmiercią za życia zmartwychwstaniem kochanie miłość samotność troski wszystko znów będzie nie goń młodości okaż cierpliwość czule pielęgnuj przestrzenie marzeń pamięć zapisze to co było ponad ten czas zmartwychwstaniem kochanie miłość samotność troski wszystko to będzie znów się stanie