Tak bym chciała niczym łabędź,
rozprostować swoje skrzydła,
pokonać umysłu krawędź,
sama myśl już mnie uskrzydla.
Jakby było pięknie latać,
obserwując magię świata,
choć czasami przyjdzie spadać,
warto kochać, warto latać.
Łabędź chowa głowę w skrzydła,
tafla wody mnie kołysze,
światło słońca mnie uskrzydla,
ciche głosy z serca słyszę...
Agnieszka Kania