Znajdź zawartość

Im bardziej się spieszysz tym bardziej nie zdążysz na zachody słońca i trzeźwość poranka i na wdzięczne kwiaty co podlewać trzeba i na ciepłe mleko wlewane do dzbanka. Nie zdążysz na miłość na przyjaźń nie zdążysz bo pędzisz na oślep nie patrząc na boki i na ptaki w górze co podziwiać trzeba na łąki i liście śniegi i obłoki. Nie zdążysz pomyśleć nim cokolwiek powiesz głębokich oddechów nie pozna twe ciało w tej ciągłej gonitwie nie znajdziesz wartości a to co dogonisz to będzie ci mało. Dzień za dniem przepędzisz i noc minie prędko i nad snem proroczym też się nie pochylisz choć świat pełen znaków przesłań, drogowskazów to pognasz jak wariat nie znajdując chwili. Na starość dogonisz zgorzknienie i pustkę i przykrą refleksję że wszystko minęło gdy głowę przyłożysz do zimnej poduszki zrozumiesz- to życie to tylko twe dzieło. Więc usiądź spokojnie zasmakuj w wolności i machnij swą ręką na pośpieszne życie podlej wszystkie kwiatki wypij ciepłe mleko oddychaj i śmiej się poczuj serca bicie...

Dzisiaj wszystko można kupić - pozostaje kwestia ceny. Czasem łatwo się pogubić, bo nie wiemy czego chcemy. Więc łapiemy co popadnie jeśli tylko jest w zasięgu. W świecie rozbudzonych pragnień często roi się od błędów. Droga staje się nam kręta; życie stwarza ciągłą presję. Na skutek gonitwy tempa. nie ma miejsca na refleksję. Co faktycznie wartościowe? A co tylko blaskiem kusi? O coś, co zaprząta głowę możesz walczyć, lecz nie musisz. Nie potrzeba ślepo gonić, by zdobywać rzeczy zbędne. Szkoda bezsensownie trwonić czas bezcenny i energią. Może warto się zatrzymać, porozmyślać dłuższą chwilę i samego siebie spytać, po co tak naprawdę żyję.