Znajdź zawartość

Wiersz o początku świata Bum i stało się Bóg dał słowo a słowo dało jasność jasność dała śmierć bum i stało się jabłko zjadła dama wolność dała dama życie dała dama On wie wszystko On stworzył bezrozumnych On zabija nas bum i koniec. Upadły kraj To tam na ulicy mówi Tak Gdy myśli Nie Czemu? Bo bocian już nie zazna spokoju. Wróg mojego wroga to ja, sąsiad i brat. Czemu? Bo TAAK! Lewak kopie prawaka prawak uderza lewaka i tylko nasz Herr się cieszy. Nie chce mi się już pracować mój mózg już nie pracuje pisze wiersze o poecie bo przecież za to mi płaca Siadam i płacze ona klęka i zaczyna grać ta gra to płaszcz który zakrywa świat. Siadam i śmieje ona wstaje i klaszcze ten rytm to fale które nigdzie nie sięgają Siadam i krzyczę ona leży i mówi jej głos to ogień który zatopił kły Wstałem z myślą jej już nie było Umarł. Umarła.

cierpki calvados w stęchłej poczekalni kompot z truskawek seledynowa sukienka ulotne piórko na parpecie... O smętny Poeto! Dlaczego tylko ociekasz zazdrością spuszczam sukę ze smyczy nie będzie musiała zjeść swojego ogona w zamian urodzi osiem miliardów węży każdy będzie ważyć trzystasześćdziesiąt gramów