Znajdź zawartość

Znałem szwagrów dwóch niegdyś. Zdolni, pracowici, pomocni w każdej chwili, z sobą bardzo zżyci. Obaj w czynach tak zgodni, że nawet ich żony na ten sam termin poród miały wyznaczony. Właśnie nadszedł czas taki i oczekiwanie. Panowie w swoim domu, a w szpitalu panie. Cieszyli się, a jakże, przyszli tatusiowie. Nic, tylko się na pewno urodzą synowie. Potomków w prostej linii teraz będą mieli. Z radości pili, z dumy pili, prawie nie trzeźwieli. Opamiętać się przyszło tatusiom zmęczonym. Pojechali, by wreszcie odwiedzić swe żony. Wyjrzała jedna przez okno, a na taki widok krzyknęła – „Zobacz siostra, jakie majstry idą”! Obaj chód mieli chwiejny od onej gorzały, zaś chuch taki, że muchy na ziemię spadały. A teraz niespodzianka, i koniec bajeczki. Obie panie urodziły, prześliczne córeczki. Spojrzał szwagier na szwagra, wzrokiem takim, rzewnym i rzekł: „patrz jak dziś niczego nie można być pewnym”. :)