alinka

Trzymam Cię w swych dłoniach. Tak bardzo tęskniłam, tak bardzo tęskniłaś. Ponownie świat nas złączył. Teraz na zawsze będziemy razem MY - dwie nierozłączne przyjaciółki Moje ręce i Twoje ostre końce. Proszę, pieść... chcę znów czuć...

Słyszysz jak wzywa Cię jej przeraźliwy dźwięk? To krzyk zapomnianej żyletki... Dawała odczuć bliskość, Dziś z tęsknoty płacze! I pragnie ponownie się przytulić poczuć świerzą krew... Marzy o wyjściu z cienia szuflady Chcę być znowu wolną Domaga się być moją metalową przyjaciółką, Żąda ponownie zalśnićw świetle księżyca Gdy ją brałam i przyciskałam do nadgarstków To JA! Twoja stara przyjaciółka - żyletka Słyszysz me wołanie? Lężę zapomniana i marze tylko o jednym... Pragnę byś ujęła mnie w dłonie I kochała jak dawniej w swych zakrwawionych rękach. Ty jednak pragniesz zapomnienia Żegnając się obiecujesz, że nie zapomnisz... Nigdy nie zapomnisz... Dziś umieram... Metal blednie, blask zanika... Pozostały jedynie wspomnienia, Stare ślady krwi... Co dzień wydobywam z siebie przeraźliwe dźwięki łudząc się nadzieją, że kiedyś ponownie zabiorę Cię... W życia zapomnienie, Nierealny Świat, który zdarza się nie raz...

Jesteś kwiatem jabłoni, Potrzebóję ciebie. Kiedy trzymam Cię w dłoni, Czuję się jak w niebie. Jesteś promieniem słońca, Wspaniałym początkiem końca. Przyspieszasz serca bicie, Kiedy jesteś blisko. Nawet ponad moje życie, Prahnę Cię nad wszystko. Jesteś pieśnią słowiczą, A za Tobą uszy skowyczą. Piękny głos Twój anielski, Słyszeć chcę codziennie. Niewiarygodnie niebiański, Przy nim jest przyjemnie. Jak gdyby woda kwiatu, Nadajesz sens memu światu. Co noc Cię wypatruję, Pomiędzy gwiazdami. Sama siebie oszukuję, Gdzieś między myślami. Znajdę Cię dnia pewnego, Nie ukrywaj serca swego.