Jurek_Skowyta

W przełyku drętwieją słowa wydarte cieniom Patrzą dookoła - Nic tu nie ma- Mówią I wracają do nieba. A cisza trwa i nabrzmiewa treścią niemych ust Krzyk schowany w poszyciu warg czeka Na grdyce wiesza się szept- Cisza. Wciąż rośnie cisza warstwami Ukrzyżowanych słów. Nienarodzone zgłoski Płoną nim dotkną tkaniny powietrza. Przedwczorajsze wiersze nie znajdują ujścia . Nie mogą wyjść, nie mogą nic. Siedzą tu w mnie Obrastając w śmierć