Piotr_Kraszewski

@Iru_De Czy każdy wiersz musi być do rytmu? Wiersz biały, wolny.

Upadek wstaję upadek za upadkiem co złapać krawędź stopnia czy ostrza chwytam obydwu krew kapie wspinam się dalej wiele kropli spłynie dotrę na szczyt blizna przypomnieniem upadłem każdy upada zwycięzca wstaje nie staje wspina się póki ostatnia kropla płynie

Niczym mrówki zabiegani w mrowisku mimo że masa robotnic każdy chce być królową Niczym wilki jesteś słabszy brak miejsca w stadzie zostaniesz rozszarpany Niczym lisy chytrzy ponad prawo nie ufaj nikomu Niczym sępy żerują na każdym okażesz słabość wezmą cię na cel

Życie Jest jak ognisko, rozpala sie błyskawicznie, blaskiem szybko rozbłyśnie, w popiele straconych lat pogorzelisko, W stresie wypalisz je, spokoju każdy potrzebuje, niektórzy płoną wielkim blaskiem, chcą wykorzystać je całe, nie zakończyć fiaskem. Zwykły ogień wypala się monotonnie, narwany płomyk wyczekuje wrażen, używając podpałek, płonąc niepokornie, wypali się błyskawicznie z marzeń. Finezja topora :)

Książka Pobrzękują krople deszczu o domu dach, w swoim pokoju siedzę, lecz nie przy grach, na swoim łóżku książkę czytam, kolejną powieścią się zachwycam. Czytanie-świetna sprawa, genialna jest to zabawa, czekam na nowe powieści, czekam na najnowsze wieści. Dziś się wcielę w bohatera, Jaskra, Bragiego lub Arlena, wciągające historie, wyciągają macki po mnie. Sztuka czytania powoli zanika, książki garstka osób czyta, pusto w książkowym kramie, nad nowym pokoleniem serce się łamie. Pisany na kolanie :) Lekka żenada, więc nie spodziewam się pozytywnych komentarzy.