Mac_Spidi

Las to jest głuchy i las to jest ciemny W lesie tym kwitną burzliwe kaprysy Na drzewie tam znajdziesz owoc nikczemny Foch niebieski jak łąkowe irysy Spotkać tam wędrowca - zacna to sztuka Nikt się nie zapuszcza w tak mroczną knieję Spragniony owoców brzoskwini szuka By nasycić swe lubieżne pragnienie Złowieszczo się piętrzą sosny okresowe Szyszki ich pąsowe dla samców są groźne Gdy wyścielą już całe runowe łoże Nie znajdziesz w nim rozkoszy jeno 'nie' mroźne Grzybki obrażalki przy korzeniu rosną Łatwo je znieważyć trudniej udobruchać Pąki wybaczalki przy sośnie nie kwitną Nie słychać gołębia który lubił gruchać Wietrze niezdecydowany co wiejesz jak chcesz Deszczu ulewny który padasz bez namysłu Jesteście mi cierniem jak pod gołą stopą jeż Dlaczego tak ciężko wyzwolić się z uścisku? I ten jęk zawodu jak motyli głośny krzyk Gdy wędrowiec w labiryncie ścieżek zgubi się Zazdrości dziki szał jak królika wściekły ryk Co potrafi to najtwardsze serce zmiękczyć lwie