Jesteśmy tylko małymi częściami świata,
które ledwo co chodzą a chcą umieć latać,
uwięzieni w klepsydrze czasu,
NIE MA cofnij, wróć jest to powód strachu.
Bo przemijamy jak wczorajszy dzień,
a jedyne co zostaje to ten wspomnień cień.
WSZYSTKO pokolenia, idee, sława,
mam wrażenie, że to czyjaś zabawa...
Jesteśmy tylko małymi ziarenkami piasku,
które wciąż szukają wyjścia z potrzasku,
lecz uwięzieni w czasu imadle,
tkwimy schwytani miedzy młotem a kowadłem.
Wołamy o pomoc, chcąc wyrwać się z tego,
a odpowiada nam jedynie głuche echo.
NIE UCIEKNIESZ bo nie ma stąd wyjścia,
jesteśmy w klatce w okowach za życia...