Kasia__P

O marzenia trzeba walczyć, to jedna z tych rzeczy, których nikt poza nami samymi nam nie zabierze. :)

Chcę mieć ciekawe życie Próbować nowych rzeczy Poszerzać horyzonty Poszukiwać prawdziwych skarbów Odkrywać świat na nowo Zastanawiać się Podejmować decyzje Rozsądnie ryzykować Czynić dobro I nie krzwidzić nikogo Chcę móc w każdym momencie O każdej godzinie każdego dnia Spojrzeć w przeszłość Tę bliższą i tę dalszą Z uśmiechem i zadowoleniem Nie mieć poczucia straty Żalu z powodu niewykorzystanych okazji Zwyczajnie cieszyć się życiem Nie osobno lecz wspólnie Doceniać cud istnienia

Ja proponuję tak (przeliczyłam sylaby, żeby rytm był ten sam w kolejnych zwrotkach, w 3 zwrotce chyba nadal jest coś nie tak): stopniowo głuchnąc na siebie jazgotem dławimy szmer rozmasowując niezręcznie zakrzepły u skroni lęk wsączamy w siebie po kropli smołę rutynowych dni wsród krzemowych sarkofagów odwaga od dawna śpi uśmiechów formaliną wciąż konserwować chcemy gniew jak blizny blakną na twarzach hasłami zrośnięte usta

Świetny wiersz, bardzo mi się podoba. :)

Poezję czytać Bez opamiętania, Spijać namiętnie Sok z czyichiś słów, Zagłębiać się W dusz opowiadania I czuć sprzężenie Oddalonych głów.

Ano po nic, chyba tylko po to, zeby samemu poczuc sie lepszym, silniejszym. Paradoks, bo wcale sie wtedy takim nie jest.

[quote]Trwa wielka sztuka A Ty mozesz dopisać swój wers. Podążać drogą w pełni niespodzianą W cieniu i w blasku wschodzącego słońca Tak mocno ściskać w garści owoc życia By ani kropli sączu nie uronić Nut nie pogubić pieśń swą wygrywajac Nie po to by gromkie brawa bito Lecz aby w sercu poczuć się szczęśliwym I aby dusza była wieksza niż ciało

Tak to odczytałam. ;)

No tak, w wierszu zawsze trzeba szukać metafor. :) Od razu inny sens.

Bądźże konkretny Decyzja szybko No halo co się dzieje Ja tu czekam na odpowiedź Pospiesz się Cisza Najtrudniej powiedzieć tak lub nie

exegi monumentum :)

Piękne, dzięki :)))

Piękne. :)

Szumiące liście Zeschłe już jakby jesienne Spadają przy rwistym podmuchu wiatru Opadają wolno jakby chciały Zaistnieć swym pięknem Przez kilka sekund Boże Jaki ten świat jest piękny Chcę krzyczeć ze szczęścia

Czasem i taki stan jest potrzebny, żeby umieć potem docenić chwile szczęścia. :)

W założeniu i sytuacyjnie i pesymistycznie ze względu na tę sytuację.

A gdyby tak na przekór? Idę na huśtawkę.

Łapmy sekundy! :)

Dostałam kiedyś czystą kartkę Tabula rasa można by rzec Płakałam z początku bo nie rozumiałam Świata i tego czym ta kartka jest Mijały lata a ja pisałam Lecz nie zwracałam uwagi co Pisałam ołówkiem i wymazywałam Każdy przypadkiem popełniony błąd Ołówkiem teraz ciężej się pisze I gumka nie wszytko wymazać potrafi Żadnego słowa się już nie wytrze A radość pisania zbyt często nie bawi

I nic nie zdziałasz...

W pełni się zgodzę. :)

Słowa, puste słowa... Zamykają nam usta; Zamykają nam duszę. Głowa, pusta głowa... Wiem, że to wytrzyma, Ale już nią nie ruszę.

Dzięki. :) Nie do końca chodzi o problem zdrowotny, raczej o etapy depresyjne, kiedy człowiek czuje się kompletnym zerem, a świat wydaje się zły. I często przejawia się to w postawie człowieka (taka trochę mowa ciała). Natomiast jeśli chodzi o to życie wielkimi literami, które jest na końcu, to miałam na myśli życie aktywne, w jakis sposob wartosciowe - w przeciwienstwie do "przeczekiwania" zycia, co niestety czesto mi sie zdarza. I ten wiersz to taka troche walka z tym. Ale sie rozpisalam...

Odkryłam swą głebię na nowo I wciąż ją bedę odkrywać Mą zgiętą postawę Po mrokach ostatnich chwil życia Znów złapał rozkurcz Wyciagam ręce do góry Prosząc Boga, by niebo Zostało sprowadzone na ziemię Bym znów nie skurczyła się w sobie Na wieki Chcę ŻYĆ

Rozumiec? Wg mnie czlowiek nie jest w stanie ogarnac calej wiedzy, tylko pewne jej szczatki. M.in. dlatego nadal ludzie nie wiedza, jak powstal swiat.