Kalina Kasprzak

dzięki za komentarz

Jestem w niebycie Jestem mimozą Jestem dziecinna Jestem z małpim rozumem Jestem zły genotyp Jestem rozmarzona Jestem zniewolona i niezadowolona Jestem krabem leżącym bez ruchu Jestem kaleką ze złamanymi emocjami Jestem pół krwi Indianką z wieloma bliznami Jestem duchem starej prababki Jestem dymem z bajkowego królestwa Jestem stertą dziecinnych książeczek Jestem zepsutym zamkiem ze wszystkich sukni i sukieneczek Jestem lakierem, który się odpryskuje Jestem złamanym kawałkiem plastiku Jestem bębniącym hałasem bez liku Jestem dziurką w małym koraliku Jestem kątem Jestem kurzem Jestem rysą śmieciem wzgórzem Jestem otwartym balkonem i wyrzuconą gazetą Jestem spleśniałą kawą a właściwie jej resztką Jestem lustrem zapaćkanym I takim dywanem co dawno nie był trzepany Jestem domem nieposprzątanym Jestem otwartą szufladą i telefonem pomyłkowym jestem stara i opowiadam głupoty noszę szlafroki i kapcie z pomponami i przyglądam się zasuszonym kwiatkom. które wypadły z książki, z biblioteki.

Przesypiam lęk Budzi się trochę rozżalony Bo nie ma tej mocy, którą miał wcześniej. Trzaskam obawy Później chodzą i płaczą, jak dzieci, które włożyły palce między drzwi. Waham się co do zmartwień Och, mogłam wybrać inne, a nie te, które w ogóle się nie zużywają. Zagotowuję pomysły, wesoło bulgoczą A później pękają I zostaję z niczym. Aż w końcu w wannie napełnionej słowami po brzegi Próbuję ręcznie wyprać wspomnienia, ale one wciąż mają plamy.