Wiktoria Jurek

A ludzie byli ludźmi, Już nie tak samymi I zajęli się czymś ważnym Spełnianiem swoich marzeń. Droga był długa i wiodła przez skały Gdzie szybko można było spaść i utracić dobrobyt cały. Niektórzy byli skąpi i szli przez przełęczę, A woda ich zabierała i zostawiała tęcze. Inni byli mili i swoje życie za to przepłacili, Przepuszczali ludzi, którzy ich zdradzili. Pozostali doszli do schodów, Będących wejściem do nieba Zostali wypłoszeni przez aniołów, Którzy strzegli bramy jak swego dobrego imienia