Catakliz

Czym że jest serca bicie, co ukazuje piękno stworzone Ono tak samo, wżdy nie sługa przecież I mówi prosto, co okiełznać inne zmyły nie mogą Nie zapanuje nad nim nic, co słowa rzeczą przeto Niby takie kruche, a jednak waleczne Chciało by krzyczeć lecz mówić nie może A usta milczą, przelane wieczną goryczą I nie słychać już nic, ucichło jego bicie Teraz już tylko zostaje nadzieja