Joasia Me - J

[quote] siadł na wygniecionej nudzie ziewnął absurdem skojarzeń (...) pomiędzy przypadkiem a umiejętnością znalazł złoty środek (...) genialne :) pozdrawiam

Narusza barierę dźwięku biegnie ku nieoczekiwanemu piasek zdradza małe ślady igra, bawi się bez miary Dewiza życia bezczelna wkrada się w intymność kocha się z kłamstwem wzgardza duchowością

Dziękuję za komentarz. Pomyślę nad tym w następnym utworze. Pozdrawiam

Dziękuję za cenną uwagę. Pozdrawiam

Niesamowita tafla nieba, w biegu spuszcza na ziemię delikatnie, łzy śniegu Cóż jest powodem niebios rozpaczy? jeden Bóg tylko spostrzeże to, zobaczy. Ludzka dla życia bezczelność bez skruchy obiecana wierność Miłość okazywana bez skazy Nigdy nie była na rozkazy Niesamowita tafla nieba, w biegu spuszcza na ziemię delikatnie, łzy śniegu Cóż jest powodem niebios rozpaczy? Inna miłość, którą kiedyś Bóg zobaczy Słowo Kocham jest bez znaczenia gdy wypowiada je osoba bez roszczenia bo słowo to bez uczucia życie twe wnet ukróca Ziemia pokryta białym puchem uwidoczniona jednym ręki ruchem tak jak ziemia odczytywana przez geologów tak i ja odczytuję tajemnicę z twych oczu Niesamowita tafla nieba, w biegu spuszcza na ziemię delikatnie, łzy śniegu Cóż jest powodem niebios rozpaczy? Inną miłość, którą kiedyś Bóg zobaczy?

wiersz mi się podoba, wszytko jest raczej ok :D ale nie do końca zrozumiłam o co chodziło ci w fragmencie: Słyszane jest w uszach, widziane w oczach Zwłaszcza, kiedy myśl zawiodła ochocza Im częściej się wali, im częściej coś płonie Tym częściej ta zmora na pierwszej stronie serdecznie pozdrawiam ;) Me - J

wiersz bardzo mi się podoba, jest bardzo inspirujący Siedzimy po dwóch stronach strumienia Słuchając jak bystra woda w oddali płynie Milczymy spoczywając na ostrych kamieniach Zapadła cisza w zielonej dolinie Jeden z fragmentów który spodobał mi się najbardziej pozdrawiam, Me - J

dziękuję za radę, postaram się poprawić błędy ;) również pozdrawiam

zakochałam się w promyku słońca (...) ustawiłam przed nim mały pryzmat marzeń by wyłuskał z nich kolory życia bardzo fajny tekst pozdrawiam :)

Świat pełen dziś egoizmu ludzie jak dzban napełnieni cynizmem ziemskie serce staje się drętwe czas nie dościgniony śmieje się z nas Ludzkie oczy pobladły chmury czarne się stały kwiaty już nie tak kolorowe oddały swą woń żałobie skarb ludzkiej godności przepadł wraz z zaufaniem, dla ludzi zaufaniem dla świata