Adrian Komiński

Ty, co rękę na muchę podnosisz, Gdy bzyczy za głośno, gdy wiatr ją nosi - Odpowiesz za mordy, za stosy, za kości; Za rzezie i bitwy w szale wrogości. Ty, co dziewczę łakomie postrzegasz, Bo piersi uchyli, gdy suknię ubiera - Odpowiesz za gwałty, za krzyki, za jęki; Za szaty zrywane, dozgonne lęki. Ty, co łgarstewkiem rzucasz przy kolacji, By wybrnąć z trudnej przecie sytuacji - Odpowiesz za kłamców, oszustów, fałszerzy; Za święte nieprawdy, za tego, co wierzył. Ty, coś brata w potrzebie ominął, Gdy samotność cierpienia jedyną była winą - Odpowiesz za gorycz, za szarość, za rozpacz; Gdy z łoża śmierci nie będziesz mógł powstać. --- Wyszła mi trochę nader patetyczna i nierytmiczna końcówka, może ktoś ma pomysł na zmianę, jeśli mu się spodoba.