Mateusz Kowalczyk

"Ja w końcu przestałem być uczniem" - Szczerze powiem że jedyny cel tego wersu to dowartościowanie mnie, oczywiście uczniem będę zawsze bo człowiek uczy się całe życie, za bardzo to wyolbrzymiłem bo chodzi tu o to że cieszę się z tego co już się nauczyłem. A wytłumaczenie mam dla siebie takie że chyba każdy uczeń gdy już opanuje pewien zakres umiejętności (nawet nie duży) lub osiągnie jakiś sukces to już ma się za mistrza i będzie myślał że już nic więcej nie może się nauczyć, dopóki ktoś go nie sprowadzi boleśnie na ziemię. Ten wiersz będę chciał poprawić skoro już znam błędy jednak najpierw muszę napisać coś o tym "sprowadzeniu na ziemię" gdyż uważam że to może być fajny temat :)

Dzięki za komplement ;) Jeżeli widzisz jeszcze coś nad czym trzeba popracować to będę bardzo wdzięczny za podpowiedź. Jest to mój pierwszy wiersz do którego postanowiłem się przyłożyć i chciałbym aby następne zawierały coraz mniej błędów. Ps: Bardzo mi się podobają Twoje prace :D

Dziękuję za wsparcie :)

I choćby wszystkie moje marzenia runą A we mnie zostaną same obawy To zawsze będę mógł chwycić za pióro Bo już nie robię tego dla zabawy Każdą porażkę można zamienić w dzieło To z kolei przerodzi się w sukces Tak właśnie nastąpił kolejny przełom Ja w końcu przestałem być uczniem Opisując piękno natury lub miłość Zapominam o problemach świata Nie widząc kiedy moje życie się zmieniło Zatracając się w tym przez lata Nie żałując tego wyboru Kroczę aż do ostatniej stacji Nie chcę już zmieniać toru I porzucać mojej pasji