Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Aleksandra Jaśkiewicz

Użytkownicy
  • Postów

    5
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez Aleksandra Jaśkiewicz

  1. Niewiele zostanie tutaj naprawdę niewiele z moich słów współczesna może Natascha Kampusch odwróci się przodem by na nowo opowiedzieć historię a ja zaklinam wciąż treść wiążę na nowo sypię cynamon sypiam z cyklopem jak dziecko wszystko stoi udręczone i patrzy na mnie świeci od śladów potu łez i krwi od kruchych palców zostały dwa znaki oraz gdzieniegdzie opisany sen aż nadto prawdziwy ty i ja uwierzyliśmy że piękna nie da się ocalić prowadzimy więc lekkomyślnie słowa na sznurku od snu do snu na śmierć zaklinam twe ciało włosy i uśmiech nikt nie nauczył nas czytać z chmur i układać w doskonały rebus łez nikt na nas nie czeka nie wskrzesisz okrętu tonącego na pustyni zawsze zostaniemy nadzy i tylko nagość może nas ocalić - ta niezwykła czysta nieskazitelność słyszysz odgłosy kotów za oknem na silne barki zakładasz Swą rozpacz nosisz w duszy wiem to na pewno bo słyszę ją i widzę w oczach ażeby wiecznie trwał nasz taniec na trawie wchodzimy na drabiny i podtrzymujemy niebo niech żadna zła kropla nie spadnie ja natomiast dziś już nic nie wiem uciekł odetchnął a warm embrance mój cień kłania się Tobie
  2. moje słowa są owocem duszy często kruchej często nieśmiałej duszy z jedna parą oczu jednym uśmiechem moje słowa są owocem bo Kocham
  3. Dziś umówiłam się z niebem - Przyszło w białej koszuli. Hucznie w ogrodzie tańczyły modrzewie, Z zazdrości słowik się skulił. Dziś niebo przyniosło gwiazd koszyk, A w nim była wiewiórka rudawa. Mały gołąb zagruchał i piórka nastroszył, Bo mu orzeszków nie dała.
  4. *** Chmury nad ciemną otchłanią. Stoję w miejscu. Już nie chcę niczego - żadnych bezbarwnych uśmiechów przyprawionych cynamonem, dobrych słów. Czuję jak umieram - codziennie budzę się o tej samej porze w nocy i tylko wołanie podartych butów sprawia, że otwarte oczy nie są snem
  5. Ty który swoimi włosami oplatasz wszystko ty który włosami zawiązujesz ludzką rozpacz myślałam że błędy potrafisz wybaczyć że zawsze pomagasz Wietrze Wietrze Nieuchronny Wietrze Nieunikniony i Dzielny ty który zawsze przemawiasz ty który zawsze istniejesz nawet wtedygdy jest ciemno i nie ma nikogo myślałam że błędy potrafisz wybaczyć że zawsze pomagasz
×
×
  • Dodaj nową pozycję...