Chimera_Wójcik

zataili w sobie słowa napływające żyłami do serca próbując marnymi ustami powstrzymać rzekę bezmierną popijali aspirynę spirytusem zakąszając antydepresantem kładli się na ulicach pod kołami elektrowozów obolali w duszach tracili sens zaciskając powieki przed rzeczywistością dobijającą się do bram wrażliwości powstali z prochu wtaczają się rudą wstęgą w nienasyconą gardziel poezji