Robert Kolasa

Myślnik poprawiony :) Cieszę się że mój pierwszy limeryk kogoś śmieszy. Pozdrawiam Robet

OJ TAK!!! :) Ale dobry i ten jeden. Pozdrawiam Robert

tak czytam drugą: tylko znikomy płomień lampki otuchą że gdzieś ktoś jest czuwa to tylko takie tam moje a wiersz jest Twój :) serdecznie pozdrawiam, Robercie - Krysia Też fajnie się czyta Twoją wersję. Chodziłem z nią przez tydzień w mojej głowie i nawet to brzmi. Sensu wiersza nie zmienia i oddaje w pełni to co miałem do przekazania. Pozdrawiam Robert

Dziękuję za uwagi. A rozszalały-chyba zostawię-bo to oddaje w dużej mierze to co widziałem za oknem, to opis chwili, ale zgodzę się, że troszkę jest to takie patetyczne, ale może takie musi być :) Pozdrawiam Robert

Bardzo dziękuję za przeczytanie i dobre słowo. Pozdrawiam serdecznie :)

Rozszalały ocean wielu łez zmoczył cały świat już gwiazd nie widac i księżyc gdzieś przepadł ciemność... tylko znikomy lampki płomień dający otuchę że gdzieś ktoś jest ktoś czuwa.

Śpiąca królewna A więc stało się i zasnęła, Gdy paluszkiem wrzeciono dotknęła. A wraz z nią śpi całe królestwo Czekając na rycerza i jego męstwo Którym się musi wykazać By klątwę straszliwą wymazać. Rycerz dzień i noc szuka wszędzie I jeszcze dłuuuuugo szukać będzie, Bo księżniczka błąd zasadniczy popełniła I na Facebooku swojego profilu nie zamieściła.

Dusze-bo miłość głębsza, na wyższym poziomie, niż tylko ta widoczna cielesna. Och-jak tak patrzę, to może i zbędne,a jednocześnie,bez niego wiersz coś traci-przemyślę to i może coś da się z tym zrobić. A przekaz jasny jak słońce?-to jest moją słabościa-że staram się w prosty i zrozumiały dla każdego sposób przekazać co czuję. Dziękuję za przeczytanie i komentarz. Serdecznie pozdrawiam :)

Dwie dusze skryte w cieniu dwóch ciał. Dwie dłonie splecione w miłosnym uścisku. Blask świecy przyświecający nam. Och!! Jak bardzo bym chciał Wykrzyknąć-"chwilo trwaj!!" By móc zatrzymać czas.

Poczułem się jak bym tam był-ten chłód, smutek i ... uczucie trudnej do określenia nostalgii. Pozdrawiam.

Że banał to się zgadzam-a podział na strofy, to już jak kto lubi. To tylko taka zabawa słowem-ciężko to pewnie nazwać nawet wierszykiem. Dziękuję za przeczytanie i ocenę :)

Podoba mi się prostota tego wiersza. Jeśli miałbym się czegoś przyczepić to tylko jakoś tak ten "ochronny kombinezon" troszke mi nie pasuje, ale nie mam pomysłu czym można go byłoby zastąpić. Generalnie wiersz urzekający i fajnie sie go czyta :) Robert (początkujący... nawet nie poeta)

Razu pewnego kloszard Felek Znalazł na mieście pantofelek. Przypomniawszy sobie pewną historię Z nadzieją w sercu wpadł w euforię. Wyruszył od razu na poszukiwania I nie omijał żadnego mieszkania. Pukał, w drzwi walił natrętnie Lecz ludzie z nim rozmawiali niechętnie Niektórzy psem go poszczuli Inni dali mu worek cebuli. Odzewu wielkiego nie było. Coś dziwnego jednak się wydarzyło, Wieczoru pewnego zjawiła się wróżka, Ta sama co przemieniła kopciuszka Różdżką machnęła strasznie zniechęcona I rzekła wielce oburzona: "Tutaj to nawet ja nic nie pomogę." To rzekłszy poszła sobie.

Raz Tomasz amant z miasta Szczecina Zabrał żonę na randkę do kina Tak byli zajęci sobą Że zapomnieli co robią A na szyi ślad został-malina.

Gnany wiatrem Pochwycony I do śmieci wyrzucony