Magdalena Spł

Podoba mi się, ma w sobie coś, co do mnie trafia.

1 Ogon powoli przesuwa się wzdłuż migdałków łuski rozszarpują podniebienie ułożone pod włos ścięgna rozstępują się przyjmują ciało głębiej sztych głębiej wąż się krztusi Wąż idealista chciał zamknąć Wieczny Powrót w kręgu swego ciała Teraz broczy z łupków wnętrzności ale można powiedzieć czuje ciężar istnienia Śnił o zamknięciu łańcucha na obraz i podobieństwo grzeszących stałością bakterii Próbował zakrzepnąć w rzeczywistości obudzić lęk 2 Jeżeli skinienie nabierze barwy wartości bezwzględnej liczby nieskończonej zapadnie się we własnej istocie Nietzsche przestrzegał Tego nie podniesiecie Ciężar przesącza ciało ziemią miażdży je brzemienne wciska między grudy ono chłonne zapachu mułu skwierczenia w zębach bliskości matki 3 Wąż nie jest szczęśliwy ale czuje każdą łuskę ale spełnia każdą łuskę