Artur Szynkowski

Stoisz na przekór wszystkiemu różo moja ukochana nie przeszkadza ci brawk słońca zaparłaś się niczym Roland wezbrana siłą i strachem I oto żyjesz samotnie tam gdzie dzień jest czarną trwogą los Norwida ci przyświeca pełny pogardy dla ludzi na boga stworzonej drodze Nieraz chcialaś się wycofać jestestwo swoje wypełnić zaznać dobra nieśmiertelnych jednak dumy nie oddałaś by nie okazać słabości

W czarnym morzu samotności tonę a los Prometeusza mi przyświeca każdy tylko wyrywa mi wątrobę chyba nic lepszego na mnie nie czeka !!!