Jerzy_Szeląg

absolut zawisł w powietrzu coś w co nie wierzyłem nachalnie ogarneło eter doszukiwałem nerwowo przyczyny w jej oczach uśmiechu oddechu roztopiłem się w tym uczuciu uzależniłem w sekundę i jakoż cierpiałem po zmroku fakt że nigdy już jej nie ujrzę

tytanowy galeon wiedzy pływał tępo po oceanie wrzechrzeczy po nocach ocierałem się o niego grzbietem niczym kropla - zapomnienie szept Sokratesa nie daje ukojenia przepaść purpurowa świadomość zmienijąca bieg aksjomatu wszechobecne poczucie małostkowości i ślepe zrezygnowanie patrzące w oczy

podróżował na skraju nocy między marzeniem a śmiercią chłopiec młody jaskrawe zelówki odbijały światło księżyca na ramieniu siadł mu wróbel i wyjawił tajemnice ludzkiej istoty chłopiec siadł pod orzechem opowiedział świński dowcip i uśmiechną sie cynicznie