Nadya Łaniewska

Kolejny i najpiękniejszy dotychczas.

Samochujstwo - mistrzostwo.

Cholera wie, dlaczego tak sie podoba.

Nie znam wszystkich, trudno rzec. Bardzo bałamutne te Pańskie wiersze (wolę się asekurować, nie piliśmy strzemiennego, widziałam gdzieś zarzuty o zbytnią poufałość). Oczywiście w dobrym znaczeniu tego słowa.

Nie wiem, to zależy. Z perspektywy autora to lepiej jeśli wzrusza niż nudzi.

Proszę Autora (?) by pisał o kwiatkach i pszczółkach, jeśli nie chce mieć na sumieniu naiwnych dzieweczek. ;)

Im więcej czytam tym bardziej mnie wzrusza.

Zagrajmy! II cud.

Nigdy nie wiadomo jakie pytanie mogą przyjść człowiekowi do głowy podczas grabienia liści. ;) Dziękuję, aluno. Nie mamy możliwości sprawdzić, ale wiele rzeczy możemy zrobić sami. Tylko że nie chce nam się, bo odeszliśmy od natury, zatraciliśmy instynkt. Paradoksalnie bardziej "zezwierzęceni" bylliśmy ludźmi bardziej niż teraz. Nie przetrwamy.

Czy nie zaszliśmy zbyt daleko by móc wrócić? Odpowiedz „nie” jeśli potrafisz zrobić konfitury z wiśni I pod warunkiem, że nie kupujesz w Biedronce. Powinniśmy teraz robić chochoły Kto teraz ma drzewa lub róże? Trawnik i tuje przetrwają każdy mróz. Czy wiesz jak smakuje prawdziwe wino, Jak drażnią skórę zgniatane owoce? Odeszliśmy od natury, odejdziemy ze świata. Nastała już dawno jesień człowieczeństwa.

Prosto i pięknie. Dobrze, że zagarnia. :)

Niestety zbyt często. Pozdrawiam również. :)

Nawet Jaś potrafi przemówić. Do nikogo a jednak ;) Dziękuję.

Za ten: "spuść Lucka. na smyczy trzymaj język ;) hurt i kartofle mnie nie interesują. złoto i owszem - nie to, które masz na myśli. w piekle nie ma kryzysu tylko zła nie przyjmują. mają go pod dostatkiem. nie wiem dlaczego ale pozdrawiam"

Jeden z ulubionych, szczególnie trzy ostatnie wersy piękne. Ukłony, Autorko - za wiersz i komentarz.

Świecisz na czerwono wirtualny neon Twoja obecność [1] i dwa wersy Mam Cię lub miewam W mniej niż mgnienie oka Patrzę nim bezradnie Jak mi nikniesz W słowach.

Zgadzam się z przedmówcą.

"Rz" w słowie "każdym", "do niką" oraz kropki przed pytajnikami z pewnością nie służą dobremu odbiorowi tego wiersza. Chyba że to taki "nowatorski, artystyczny zabieg", wtedy odszczekam wszystko. Spod stołu.

Piękny. Wszystko w tym wierszu naturalne i spokojne. Na swoim miejscu. Bez paniki. Żałoba spod strzechy. Gratuluję Autorowi.