Piotr Samborski

Jak tu zimno, odrobina nadziei - ogień zgasł

to miejsce - niestety nie jest tym w którym chciałbym być... ale - pomimo to - ma tyle mądrych słów...

Coraz to bliżej Celu - Jak smutno.

Za przewodnika życia Uznałbym pewnie Pana mego.

Przyjaźń - Jakże cenna Na ludzkiej drodze życia.

kłamstwo - jest jak kręta droga, im dłużej się ciągnie - tym większe przynosi cierpienie

Przybądź do mnie syneczku z radosnym stąpaniem - tak abym uśmiech rozbawił swój. Syneczku przybądź jak byś z wygranej wojny wrócił - abym uściskał ciebie cały. Przybiegnij do mnie i opowiedz wszystko - abym zrozumiał decyzję twą. Uklęknij przy mnie na jednej nodze - abym zrozumiał że jesteś stąd. .... Ja tak syneczku ciebie nie lubię - a ty przychodzisz i śmiejesz się. Ja się syneczku ciebie wyrzekam - a ty przychodzisz i ściskasz mnie. Ja się syneczku tobą nie martwię - a ty decyzje wyrzucasz swe. Ja cię syneczku w cale nie kocham - a ty uklęknąwszy całujesz mnie.

Gdzie jest spokój ludzkiego serca, Gdzie jest nadzieja ludzkiej miłości , Gdzie jest kobieta co miłość daje, Gdzie jest mężczyzna co miłość bierze, Gdzie są ci ludzie co tu czekali, Gdzie są ci ludzie co tu umarli...

Przybyłem tutaj aby zobaczyć miejsce wspomnień dawniejszych.